من 18 سالمه و سال آخرم امسال ایشالا
و دو ماه دیگه 18 سالمه تموم میشه
امسال سال خیلی سختی داشتم همه اتفاقی برام افتاد از خودکشی بگیر تا عفونت ریه که بیمارستان بستری شدم
و کسی که دوسش داشتم رو از دست دادم
با این وجود سعی کردم درس بخونم
یه مدت بنظرم همه چیز بهتر و خوب شده بود دوباره حس بد قبل رو دارم
همه باهام حس میکنم بد شدن هم ازم بدشون میاد هیچکس بهم توجه نمیکنه
خیلی قبلا دوست داشتم و لی الان یه دوست بیشتر ندارم که اونم اگر نباشه هیچکس رو ندارم برم بیرون که اونم گاهی ناراحتم میکنه با رفتاراش و کاراش
یه مدتها از گلوم با سرفه خون میاد بعد خانواده ام میگن حتما مواد مصرف میکنی که این شکلی هستی من به اینا چی بگم اونم منی که هزار سال یکبار میتونم برم بیرون
میدونم امسال کنکوری هستم ولی خیلی دوست دارم یه پسر خوب بیاد داخل زندگیم و زندگیم یکم تغییر کنه یکم انگیزه بگیرم یکم خودمو دوست داشته باشم من خیلی لاغرم به نسبت آخه 42 کیلو هستم و بهم رفیقای پسرم یا پسرا میگن نی قلیون چهل کیلویی و خیلی دلم میشکنه و فقط میتونم گریه کنم
آخه من همیشه سعی کردم با همه خوب باشم به همه خوبی کنم حتی اونی که بهم ضربه زد و دلمو زیر پاش خورد کرد هیچوقت از ته دل برای کسی بد نخواستم
ولی هیچوقت هم نشده ی آدم درست بیاد تو زندگیم همیشه ازم سو استفاده شده همیشه ضربه خوردم و اشکم در اومده
و برای هیچکس هم مهم نبوده
خیلی ناراحتم خیلی هستم خیلی کلافم
صبح تا شبم ماه به ماهم شده درس بخونم فوقش یکم بخوابم باز درس بخونم تو فضای مجازی باشم مدرسه برم
بهترین حالت زندگیم اینه که درس نداشته باشم رو تختم از صبح تا شب بشینم شب بشه بخوابم
هیچی به هیچی
گاهی اوقات اینطوریم چرا خدا باهام لج کرده چرا نمیخواد منم خوشحال باشم یکم بخندم
مگه من چیکار
کردم خب
میشه برام لطفا دعا کنید
