چیزی نمونده ۱۸ سالم شه
من رسما خود کلمه تنهاییم
گوشیم ۲۴ ساعته دستمه ولی نه کسی بهم زنگ میزنه
نه با کسی میرم بیرون
نه کسی منو یادشه
نه با خانوادم حرف میزنم
نه با کسی تو رابطم
و نه هیچ چیز دیگه ایی
بخاطر اینکه نمیتونستم تمرکز کنم همین امسال مدرسه رو گذاشتم کنار
و حال روحیم واقعا خوب نیست و خودم کاملا متوجهم ک نیاز به کمک دارم ولی کسی رو ندارم ازش کمک بخوام
کل عمرم از وقتی ک یادمه تنها بودم
کلاس دهم یه کم اجتماعی شدم و دوستای زیادی داشتم و واقعا بهم خوش میگذشت اما اخرش بهم یه ضربه هایی زدن و رابطمون قطع شد یا یسری هاش هم مامانم ازم جداشون کرد چون میگفت خرابن..
هروقت هرجا ک بیرون میرم خودم تنهام و میرم یه جا میشینم
نه تا الان دورهمی های دوستام رفتم و نه هیچ چیز دیگه ایی
کل روز رو تو خونم
یه کار داشتم ک خانوادم ازم گرفتنش و نزاشتن ادامه بدم
از این متنفرم ک بزرگ تر شم و ببینم نتونستم واقعا زندگی کنم
اما چاره دیگه ایی ندارم هرچقدر سعی میکنم اوضاع رو درست کنم از پسش بر نمیام
چیکار کنم؟
