درود و صد درود
یس من دفترچه درست می کردم از ۱۱ سالگی هر شعری که دوست داشتم توش مینوشتم الان خودش شده یه مخزن پر از شعر دانشگاه یا تو خونه تو بی ار تی تو مترو هر جا وقت کنم میخونمش بخاطر همین یادم مونده قاآنی نوشتم نظامی و حافظ و مولانا و سعدی و جامی و البته ایرجو...شعرایی که نوشتم بیشتر با معنی اند و خوندنشون به دل میشینه و قافیه داره و به گونه ای امروزیه
تو دانشگاه بچه های دانشکده ادبیات استاد شفیعی کدکنی میاد کلاس برگزار میکنه میگن اصلا جا نیست بشینی میشینن کف زمین به هوای گوش دادن به حرفای استاد منم یکی دوبار دیدمشون تو دانشگاه فوق العادن...
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
28 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
32 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
