بچه رو بهم نمیده

بچه تا ۷سالگی برا مادره شکایت کن بگیرش

به خاطر پسرت سختی هارو‌تحمل کن اماتنهاش نذار لطفا

قانونی میتونی بگیریش . 

تا ۷ سالگی حضانت با شماست 

من از وقتی اون اتفاق برا اوا افتاده نمیتونم کسایی ک طلاق میگیرن اونم وقتی میدونن بچه شونو بهشون نمیدن درک کنم متاسفم کاش کنار بچه تون بمونین با هر سختی شده

خواهر عزیزم به نظرت راهی نبود زندگیتو بسازی؟حتی به خاطر اون بچه؟؟هیچ کس نمیتونه شدایط کسی رو قضاوت کنه.ولی حرفم اینه اگه میشه درستش کنی برگرد به خاطر بچت.اگر نه که خدای اونم بزرگه.تو برای همیشه مادرشی.و روزی بهت برمیگرده

بله برمی گرده اما با کوله باری از کمبود وعقده وخلا عاطفی

اگر میتونی بمون و بساز.صبورتر باش.کسیکه اینجوری عاشق بچشه. بهای عشقش رو میده.بچه ها از طلاق خیلی اسیب میبینن.تو خونه قهر و دعوا هم باشه ولی سایه پدر و مادر بالای سر بچه باشه خیلی بهتره تا ناپدری و نامادری.بچه تمام زندگیش مادرشه.خیلیا موندن بخاطر بچه شما هم میتونی بمونی.در نهایت تصمیم با خودته

اگر نده حکم میدن دستگیر و زندانی میشه ولی در مورد خانوادت کاری نمیشه کرد . خانواده ات چی میگن ؟ 

کاملا درسته.اما الان شرایط اینجوریه .نمیشه تغییرش داد.یا باید اصلاح بشه.یا باید با سرنوشت کنار اومد

اینکه خلا عاطفی پیدا کنه رو باید زمانی فکرش رو میکردیم که بچه نبود .که آیا دو نفر میتونن با هم بسازن که بتونن بچه رو بزرگ کنن درکنار هم؟؟البته کار از این حرفا گذشته و پیش کشیدنش فقط عذابه و کاریه که شده.پس بهتر اینکه الان به فکر بچه باشیم.اینکه پیش کی در آرامشه.پدر یا مادر؟؟یا اگه زندگی قابلیت اصلاح داره ان شاالله بچه در کنار پدر و مادر رشد کنه

دقیقن بخدا حالا من دختر دارم نمیدونم فک میکنم دختر دل نازک تره فقط بخاطر دخترم دارم تحمل میکنم با اینکه بخدا به هر روشی که فکرشو بکنی زجرم میده با اینکه باردارم دیروز انقد حالم بد بود دیگه انقد که اذیتم میکنه اصلن دست خودم نیست حتی الانم دارم با اشک تایپ میکنم انگار دیگه دلم شکسته همش اشکام میاد انقد دیروز گریه کردم فکرو خیال کردم فشارم بالا رفته بود همش بالا می‌میاوردم ماه آخر بارداریمم هست خودم کلی درد دارم بخدا اینم هرکاری دوست داره باهام میکنه ولی نمیتونم به جدایی فکر کنم چون دخترمو بهم نمیده دختر من ۶ سالشه اسفند ماه ۷ سالش میشه دیگه امیدی هم ندارم که تا ۷ سالگی باخودم باشه 

فدات بشم عزیزم غصه نخور به فکر نی نی توشکمت باش.دنیا به ما زن ها خیلی بدهکاره اماخب چاره چیه فقط به خاطر آرامش بچه هامون باید چشممون رو به سختی های زندگی ببندیم .ماباید قوی باشیم من خودم خیییییلللییی روزها کم میارم وبه آخر خط میرسم ولی بازم به خودم میام وادامه میدم تنها دلیلشم بچه هامه...

قربونت برم انگار دیگه تحملم تموم شده بخدا اصلن اشکام بند نمیان دیروز تو گوشیش دیدم با زن یکی از دوستاش که چندوقت قبل باهم رابطه هم داشتن هم زنگ زده بود نیم ساعت باهم حرف زده بودن هم کلی پیام داده بودن متن پیاماشو نمیتونستم بخونم فقط شمارش میشناسم دیروز دیدم انقد بهم فشار اومد ولی نمیخام اینبار دیگه به روش بیارم چون چندبار که به روش اوردم انکار کرد منم اگه بخام بگم فقط خودمو سبک تر میکنم با موندنم ولی بخاطر دخترم نمیتونم برم از چشمم افتاده دیگه ولی بازم تحملش برام سخته 

میدونی انقد حرف تو دلمه بخام با کسی دردو دل کنم اصلن نمیدونم چی بگم اصلن فک میکنم بی فایده است حتی اگه بخام به کسی هم بگم چون من نمیتونم برم فقط بیشتر خودم سرزنش میشم