سرم توزندگی خودمه.ولی پدرومادرم نزاشتن یه روزخوش ببینم.بخاطر ارامش زندگیم باهاشون قطع رابطه کردم.همسرم یه مدت بیکارشده بود تا طلاقم پیش رفتن و من فقط صبوری کردم ودم نزدم.روزی نبود طعنه نزنن و مسخرمون نکنن...اصلا کمکمون نکردن چ مادی چ معنوی....متم اوایل حالیم نبود ک خیرخواهم نیستن.باخودم میگفتم خانوادمه امکان نداره بدم بخان.تااینکه همسرم رفت سریه کاری ک ازنطر خانوادم پایین بود و بی کلاس بود....دیگه بی احترامیشون علنی شد....خیلی منو ازار روحی دادن کلا....بخاطر مشکل مالیمون عقدوعروسی خواهرم خبرمون نکردن.بعدش ی ماه گدشته بود پدرومادرم سرزده اومدن خونه ما...مایه شهردیگه ایم.بعداحوالپرسی مادرم گفت خواهرتم رفت گفتم کی کجا طرف کیه پس ماکجابودیم توعروسییتون چراآبروی مارومیبری چرادعوت نبودیم ترسیدین ابروتون بره لباس نداشتم قیافه نداشتم...خلاصه معزم واقعا تکون خورد.مادرم درجواب من گفت مگه توادمی!؟ب پدرم گفتم توکه ازسختیای زندگیم خبرنداری و گرئه هام میبینی ونمیگی چته من دیگه دخترتونیستم.علط کردین اومدین خونه من.......پدرم ب پسرم پول دهده بود اونارم برداشتم و خورد کردم و با گریه گفتم من ازشما احترام میخام و انسانیت میخام نه پول...پدرم گفت به مادرم پاشوپاشوبریم این دیوونس...هرچی اورده بودن پرت کردم پشت سرشون و درکوبیدم پشتشون...نمیگن منم دشمن دارم واس خودم حداقل بخاطراون دشمنا ب دخترمون ارزش بزاریم....دوسال رنگ درخونه پدرم ندیدم.. اینم از رفت وامدخودشون...حالا میشینن مدام نفرینم میکنن....دیگه نمیدونم چرا وب چه علت
بهترین کارو کردی ، هرچه قد بهت ارزش دادن بهشون ارزش بده هرکی که میخواد باشه وگرنه به خودت بی احترامی کردی
اخر گدشت وصبوری همین ....میان توخونه خودت بی خرمتت میکنن بعدانتطار رفتار خوب دارن ومیگن مگه توادمی...تواینحاهم هیچکس ندادم.بعد چنروزخودخوری ب همسرم جریان گفتم دیووونه شده بود...ولی اخلاقش طوریکه بدترازمن توروی هیجکس بدیش نمیگه...منم تحملم واقعا سراومده بود...بچم مرد توشکمم یه سرنزدن ببینن کجا مرده ام جواب تلفن نمیدم...میگم کاش زودتربمیرم تا داغم رودلشون بمونه
همین که شوهر خوبی داری خداروشکر کن
کسی که بی احترامی کرد یا واست ارزش قائل نبود کلا بذارش کنار ، خودتو دوس داشته باش به خودت ارزش بده اهمیت بده اون موقع تغییراتو میبینی ، همه باهات خوب میشن آرزوشون میشه باهات رفت و آمد کنن
اصلا خودتو ناراحت نکن غصه نخور چون ارزش نداره به خاطر کسی خودتو اذیت کنی یا با فکر و خیال خودتو مریض کنی
مهم فقط خداس که هیچ وقت آدمو رها نمیکنه تا میتونی شکر گزاری کن حالت خوب میشه همه چی هم درست میشه
الان فهمیدم علت اون زبون تندت تو تاپیکم چی بود...چقد بده ک برن تاپیکای ادمو بخونن...تلخه
اگ حالت خوش نیس پیام نده...منم حالم بده دارم تاپیک میزنم ک یه مشورت بگیرم...من نگفتم من قدیسه ام.شاید منم اشتباهی دارم. چرا ناراحتیتون سر یه ادمی ک نمیشناسینش خالی میکنین؟ خدا گریه های الانمو مییبینه.
کاربریمو لغو میکنم.خدافظ
