زن همسایه...

چون رو ندادم بدهکار شدم

یک هفته است هیچی به هیچی. یادش هم نرفته. من طبقه چهارم بدون آسانسورم. بعد هم این خونه مال پدرشوهره. یعنی نصفش مال ما بود (پول دادیم بهش) که زد زیرش و ما رو بیرون کرده. با منت گفته باشه بشینید. برا همین رفتیم هر چی داشتیم و نداشتیم فروختیم و یه خونه کوچیک تو حاشیه خریدیم که از زیر بار منتش دربیایم. 

اونم این طور شد

گفتم برم هفته دیگه به زنه با مهربونی و لبخند بگم شما گفتی من از شما خوشم نمیاد ؟ چرا چنین تصوری دارید ؟

که احساس خطر نکنه و حرفش رو بزنه.

وقتی گفت، بزنم بترکونمش. بگم برو بگو شوهرت بیاد من ببینم روابط با زن همسایه و مرد همسایه چطور باشه.

میترسم ولی بعدا شر بشه. تو یه آپارتمان هستیم. حوصله دلخوری ندارم. شوهرم هم همیشه میگه مردم دار باش که برامون شر نشه.

از طرفی هم میترسم بزنه زیر حرفش. بگه نه نگفتم. خیلی زن بدجنسیه.اصلا نمی‌دونم سودش چیه که هی از من بدگویی می‌کنه به شوهرم

خب چطوری دمشو قیچی کنم ؟ من اهل دعوا نیستم. با شوهرم قرار داشتیم انقد کم محل بکنیم تا بالاخره ول کنه خونه ما رو. قرار بود کج دار و مریض طی کنیم تا اسباب کشی کنیم. بعد دیگه هر چی در زد، جواب ندم من. 

ولی یهو شوهرم خودشیرینی کرد.

تو باشی بدت نمیاد شوهرت بگه زنم با همه سرده ؟ با منم سرده؟

حرف بدی نیست؟ میگه نه حرف بدی نزدم

ببین پیداست زنه از این حرف دربیار هاست. آخه وقتی من محترمانه و با لبخند سلام علیک کردم، احوالش رو پرسیدم، اومده به شوهر من در قالب مظلومی گفته خانمت از من خوشش نمیاد.

حس میکنم اگر برم بتوپم بهش، دیگه چقد کولی بازی دربیاره. میترسم بدتر متهم بشم به بدبینی. در حالی که من اصلا این زن رو در حد تهدید برا زندگیم نمی‌دیدم. شوهرم هم چشمی بهش نداره. والا با ۴۵ سال نه دندون داره، نه پوست صاف.

فقط زبون دراز و مثلا پر محبت.

به نظرت برم بتوپم بهش محکوم نمیشم ؟

خودم گفتم بی خیالش بشم. اول شوهرم رو بشورم و پهن کنم وقتی آشتی کردیم. بعد هم دوباره بیارمش تو مسیر کم محلی به این زن 

حداقل میگی حق با من بوده. آخه میگم شاید اشتباه کردم بحث با شوهرم رو پر تنش کردم. سر اینکه گفتم تو بیخود کردی، یکی اون گفت یکی من. 

کاش آشتی کنه. دعا کن واسم.

آشتی بکنه، پوستشو میکنم. 

دلم از این خونه که شوهرش سکته کرد. زنه اومد از من خواست که اگر قصد اسباب کشی نداریم،دو ماه خونه رو بهشون قرض بدیم. چون اونا پله دارن سختشون بود. اون زمان شوهرم نبود. مشورت کردیم، گفتیم باشه. دو ماه اومد تو خونه ما زندگی کرد تا شوهرش سر پا شد.

بعد هی تو قالب جبران محبت، بند کرد به زندگی من.

چند بار دیدمش بهش گفتم اون دوره رو فراموش کنید. کاری نبوده. نیازی به جبران نیست.

در لفافه مثلا میگفتم نمیخام محبت کنی.

فکر کنم سر همین هی میگفت خانمت از من خوشش نمیاد.

بده بهش گفتم منتی سرت ندارم ؟؟ مردم خیلی بی شعورن 

خب چطوری؟ مثلا همین جوری بی هوا برم دم خونه اش؟

یا در قالب جبران غذاهای کثافتی که پخت، براش کیک ببرم و بعد سر حرف رو باز کنم در نهایت هم مودبانه بهش بگم دوست ندارم این حرفا رو در مورد من به شوهرم بزنی؟ 

اصلا اهل جر دادن نیستم. بلد نیستم. بدتر جر میخورم

خوش به حالت. دلم خنک شد. آخ کاش ببینم این زنه پاش شکسته، تمرگیده تو خونه اش. 

هفته دیگه برم یه سر به خونه بزنم. کاش شوهرش رو ببینم. به شوهرش میگم شاید.

یا گاهی میگم خودشو ببینم شروع کنم از شوهر به درد نخورش تعریف کردن. بگم شوهرت خیلیییییی خوبه. خیلیییییی آقاست. باید یه بار دیدمشون بهشون بگم چقد از اخلاق و رفتارشون خوشم اومده. بلکه بفهمه قراره پاره بشه