۱۴ سالشه کلاس هشتمه همش تو فکرشه ک بره دانشگاه تهران یا شهید بهشتی بهشش حسودیمم میشه
چون خیلی بیشتر از سنش میدونه و خیلی داره برای ایندش تلاش میکنه ولی اون روز اومد پیشم گریه کرد هی میگف اگه نتونم چی اگه نتونم برم دانشگاه مورد علاقم و بعدش مهاجرت نکنمو...
انقد فک میکنه ب چیزای منفیش ک افسردگی گرفته ولی بازم دیدم تلاش میکنه بنظرتون اینده خوبی در انتظارشه یا هدفش تغییر میکنه؟
چ خاله ای😐
تغیر نمیکنه آینده یخوبی در انتظارشه و اینو کسی میگه که خودش کلاس نهم هست
به نظرم با این استرسا و انرژی منفیا استعداد و علاقشم داشته باشه نمیتونه
به نظرم این همه استرس تاثیر منفیش بیشتر از مثبته
میدونی اگه قبول نشه چقدر ضربه میخوره
باید بره مشاوره
این بچه احتمالا کمال گرایی داره هنوز وارددبیرستان نشده واینطوره اگه درمان نشه ممکنه افسردگیه حادو مریضیای دیگه ای بگیره وخودشو نابود کنه
حتماااا بره پزشک
چرا باید دغدغه ی بچه تو این سن فقط درس باشه جای تفریح و ورزش
کارخوبی میکنی عزیزم
واقعا لازمه پیش یه آدم کاردرست بره
روال زندگیش عادی بشه داشتن دوست خوبه و تواین سن تفریحات مناسب باید کنار درس داشته باشه که اگه یجایی نشد اونیکه میخواست بشه ،براش قابل هضم باشه واصلاخوانواده تحت فشار نزارنش برای درس ودانشگاه
خوب خوبه که آفرین بهش
با دخترای بی هدف شب تا صبح بره کافه گردی و مهمونی که چی بشه
والا کمال گرایی هم نمیشه گفت هدف داشتن و محکم بودنه
به هر قیمتی هدف هاش رو می خواد
سنش هم مناسبه دیگه از الان باید پایه اش قوی باشه
