دخترم دو سال و یکماهشه از خیلی وقت پیش تا میام دو دقه با تلفن حرف بزنم روانیم میکنه هی بهونه میاره هی میگه بغلم کن هی گوشیمو میخواد خدایا شکرت برا داشتنش اما چرا یه مادر دیگه حتی نمیتونه در طول روز پنج دقه برا خودش باشه و با دوستش یه صحبتی بکنه
باهاش دعوام شد حالا خودم عذاب وجدان دارم حس میکنم مامان بدی بودم اما بخدا دربست در اختیارشم کم آوردم دیگه دست تنها هم هستم همه درگیر زندگی خودشونن شوهرم شبا دیر میاد دوس دارم در حد یه تلفنی حرف زدن آرامش داشته باشم