و عرض تبریک برای چنین روز مقدس و مبارکی، خدمت همه ی بانوهای معلم این محفل، که بسیار عزیزید و محترم ❤️
و من هم یاد میکنم از معلم مهربانم، که بسیار از او آموختم، که چراغ راه شد برایم، که من را به فرهنگم به زبانم، به ادبیات سرزمینم، دل بسته کرد، و با او، من، پوران دخت آرام تری شدم، ایرانی بهتری شدم، مسلمان مؤمن تری شدم.
در قلبم دستشان را میبوسم 🥹❤️🥹❤️🥹❤️
و البته که من از همه ی بزرگانم، می آموزم. حتی آنها که بسیار سخت گیرانه راه و رسم زندگی به من آموختن.
یاد دارم که معلم ریاضی مقطع اول دبیرستانم، معلمی حقیقتا ریاضی دان و پر سواد بودن، و اتفاقا شهرت و فامیلی ایشان ریاضی بود، سرکار خانوم ریاضی ❤️ من در طول یک سال که افتخار شاگردی ایشون رو داشتم به هیچ عنوان حتی یک لبخند از ایشون ندیدم، و حقیقتا دلم لک میزد برای دیدن یکبار تصویر لبخند ایشون، و بسیار در ذهنم تصویر لبخند ایشون رو با خودم مجسم میکردم که اگر خانوم ریاضی بخندن، این شکلی میشن 🥰😊
ایشون بسیار جدی و بسیار مقاوم در برابر خندیدن بودن، اما ریاضی را کامل و شیرین تفهیم مان کردن و به ما آموختن.
اما از آن فرمول ها و محاسبات و اعداد چیز زیادی یادم نیست، فقط چهره ای رو با تمام جزئیاتش در یاد دارم که همیشه آرزوم یکبار دیدن لبخند ایشون بود. 🥹❤️ و من از لبخند نزدن طولانی مدت ایشون، لبخند زدن را آموختم. ❤️
و از آن سال به بعد، بیشتر خنده رو شدم. ایشون رو هم بسیار دوست میدارم و برای همه ی آن فرمول ها و محاسباتی که از ایشان آموختم، دست بوسشان هستم ❤️