کسی بوده با دو بچه طلاق بگیره؟

خب دیگه الان پنج شنبه تا شنبه هست..میخوام تا مدرسه برم بکنم چهارشنبه تا جمعه..نه چه سختی مشاورم گفت کم کم ب یک روز هم شما هم بچه ها راضی میشید..حتی ماهی یکبار.اره فقط خدا قدرتش رو داد..من تصورشم وحشتناک بود..میگفتم بمیرم ولشون نمیکنم..ولی خدا خواست وشد..دعا کنید بتونم 

مردا که از خداشونه بچه رو زن نگه داره خودشون برن دنبال هرزه بازیاشون

من اصلا پس انداز ندارم بچه هام نمیتونم ول کنم بدم دست اون خیانت کار خانوادم میگن بچش ببر بده اما من نمیتونم شما چند سالتونه 

نه 

ندادم..نداد بهم رفتم دنبالش نداد..منم قانونی نگرفتم.گفتم حتما فکر همه جاش رو کرده..دیگه شیرم خشک شد..شیر خشکی شد..مشاورمم گفت نخود لوبیا نیستن جداسون نکن..الان جدا بشی بهتر وابستگی بیشتر برای اون وخودته.. 

فقط یه پسر داری؟؟اره بابا مسيولیت بچه سخته..من دوستم آورده پشیمونه..پسر کلا با پدر باشه بهتره

آره

اما دو سالشه

از ابتدا هم فقط با من بوده اصلا پدرشو ندیده

اما پدرشوهرم میگه بده بچه رو بهمون

از طرفی بشدت به من وابسته اس

از سمت دیگه وضع مالی خانواده اش و خودش خوبه پسرم تو رفاه کامل بزرگ میشه

نمیدونم خیلی کمک و همفکری میخام ولی به هر کسی میگم سریع میگه میخای بچتو ول کنی!

دختر عموم شوهرش لاشی بود طلاق گرفته الا ۴ ساله خونه پدرشه با دوتا بچه

نزدیک ۳۰.....اشتباه میکنی هرچی باشه بابای بچشه..در ضمن اونم همین ومبخواد بچه رو ببری ..تازه اذیتت میکنه که مهریتم ببخشی که بچه رو بهت بده..احساسی برخورد نکن..منطقی باش‌‌..ببین میتونی از مسيپلیت بچه بر بیای؟ببین میتونی دست تنها بدون پدر بزرگ کنی فقط مسئله پولش نیس کلی سوال وسطه...خوب فکر کن..خوشبختی بچه ها مهم تره..گاهی مادری ب اینه بیخیال حس مادریت بشی بخاطر اینده بچه هات

چقدر. راحت رها کردی 

حس میکنم تو ایران بیشتر خانوما به یه زندگی اجباری بدون عشق فقط بخاطر بودن بچه هاشون یا حالا نداشتن پشتوانه  محکوم هستند

کاش قانون روح لطیف زن رو نادیده نمی‌گرفت اینقدر شاهد کشمش و ناراحتی روحی و افسردگی نبودیم 

یا حتی خیانت های پنهان متاسفانه و تظاهر به پاکی و ادامه روند زندگی بخاطر آبرو

اینجا ایرانه جایی که ما خانوم ها سعی می‌کنیم بگذریم و روحمون فرسوده میشه 

چطوری تحمل کردی وای خدا منم بچم کوچیک بود ولش کردم اومدم اما دوباره خودم برگشتم

کمک مالی اصلا نمیکنن

من هم نمیخام چون نیاز مالی ندارم خودم همه چیز دارم به علاوه خانواده خوب که حسابی حامی هستن 

اما حس میکنم پسرم پیش اونا خوشبخت تره 

اونا بشدت خرج بچه میکنند از بهترین مدرسه تا هر وسیله ای که فکرشو بکنی برای بچه هاشون تهیه کردن و میکنند

منم دستم برای کار و جمع کردن خودم و روحیه داغونم بازتره