.
زمان
وگرنه مثل قطع عضو هست
هیچ وقت جاش پر نمیشه
خیلی خیلی سخت الان تازه باهاش کنار اومدم با اینکه سال ۹۴ بود
☹️
به سختی اصلا فراموش نمیشه💔
گذشت زمان، و این که واقعیت رو کمکم بپذیری.
واسه من که دردش کم نشده فقط دارم یاد میگیرم باهاش زندگی کنم
مگه فراموش میشه ..💔 فقط رفته رفته قبول میکنی که دیگه نیست و هیچ وقتم برنمیگرده
من که باشوهرم۷ماه زندگی کردم ایشون فوت شدن منم حامله شکم۳ماهه......سخته خیلیم سخته ولی میگذره باتمام سختی هاش
هیچ وقت جاشون پر نمیشه همیشه تو قلبم هستن
خیلی سخت من ۲سال پیش داداش جوونمو ازدست دادم تا ۳ تا۴ماه انگارخواب بودم آرزو داشتم خواب باشه یه شب ازخواب بیدارشم خواب باشه الان بعد دوسال بخداهنوزم جلومه هرچی که دوست داشت خاطراتش که یادم میاد گریم میاد اماگذرزمان باعث شد کمی هضمش کنم ولی فراموش نمیشه
باید خیلی قبل تر تصور اینکه یه روزی پیش ت نباش رو میکردی.
مرگ تنها سلاح خاموشیه انسان هست....و باید پذیرفت.....
کنارنیومدم اصلا بعدیکسال وخرده ای
نمیدونم من ادم قوی نیستم احساس میکنم نتونم کناربیام
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
20 ثانیه پیش
25 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
