من ۳۳ سالمه و مجردم ازدواج نکردم.الان هی معرفی میکنن.من نمیخوام اخه بگید حق با من هست یا نه.
اول که دانشگاه تهران فارغ التحصیل شدم عکاسی خوندم.از سه سالگی ام ژیمناستیک کار کردم تا ۱۹ سالگی که مربی و داور شدم.کارمم کراتین کارم.و حقوقم بالاست.ازون ورم پدرم فوت شده.و حقوقش ی جا میاد برای من بالای بیست.و خونمون منطقه بالاست ماشینو همه چیم به راهه.و ورزشم میکنم و باشگاهو کارو کارو تفریح.حالا چندتا پسر اشنا شدم خونه ندارن ماشینشون سطح پایین حقوق از من کمتر.ازون ورم به محض اینکه ازدواج کنم سریعا حقوق پدرم برام کامل قطع میشه.ازون ور ی پسره برگشت بهم گفت پول دوست.هیچی ام نداشت صفره صفر!!! حتی کارو باره حسابی.یعنی فکرم خرابه که میگم این همه شرایطمو از دست میدم حقوق و کارمم به طبع دیگه مثل الان نمیتونم مدام کار کنم چون کارو مسولیت زندگی ام اضافه میشه بهش.لاقل طرف سرش به تنش بی ارزه؟ خود خواهم؟! اینم بگم ی خواهر دارم ک ازدواج کرده با ی ادم خیلی پولدار و زندگی خوبی داره و سطح خانواده مامانم و بابام جفتشون بالاست.الان هی بهم میگن سنت داره میره بالا اطرافیانم جز خانوادم که میگن خودتو بد بخت نکن.ولی بقیه تیکه میپرونن چه خبر از شوهرو ازدواج!!ایا توقعم بالاست؟؟؟؟ باید بیفتم به مستاجر نشینی ۲۰ میلیونم از دست بدم کارمم نصف شه! خودم میگم من نمیتونم واقعا حاضرم مجردی و تحمل کنم ولی نرم صفر شم .راهنماییم کنید
