آن گاه که غرور کسی را له می کنی...
آن گاه که بنده ای را نادیده می انگاری...
آن گاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی...
آن گاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی...
آن گاه که حتی گوشَت را میبندی تا صدای خورد شدن غرورش رانشنوی...
آن گاه که خدا را می بینی و بنده ی خدا را نادیده می گیری...
میخواهم بدانم دستانت را به سوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟؟؟
