هیچکس به من نگفت:

حضرت فاطمه، الگوی امام زمان و تسبیحات مادرشان حضرت فاطمه، ذکر عاشقانه ایشان بعد از نماز

هیچ کس به من نگفت:

که شما بعد از نماز، عاشقانه می نشینی و تسبیحات مادرت زهرای اطهر علیها السلام را زمزمه می کنی و ایشان را به عنوان الگوی خویش، با افتخار انتخاب نموده ای.

من هم می گفتم اما نه مثل شما، من بی حضور قلب و با سرعت نور، بدون اینکه بفهمم الله اکبر چه معنایی یا الحمدالله چه اثراتی و سبحان الله چه برکاتی دارند، می گفتم تا گفته باشم. حالا از شنیدن صدایم هنگام گفتن سبحان الله، چقدر شرمسار و خجلم.

به ما نگفتند که شما بدون اینکه بعد از نماز حرکتی کنید بسیار آرام و شمرده 34 بار الله اکبر می گوئید که در و دیوار، هم صدا می شوند با شما در این ذکر شریف و 33 بار الحمدالله که تمام نعمت ها که شما واسطه شان هستی از آنِ خداست و

حمدش هم باید از آنِ او باشد و 33 بار سبحان الله که منزه و بی عیب بودن خدا را هیچ کس مثل شما باور ندارد.

ای کاش در نوجوانی می فهمیدم که چگونه ذکر می گویی و چه ذکری می گویی.

خیرات و برکات مادی و معنوی دوران ظهور قسمت اول:

هیچ کس به من نگفت:

که از کینه و حسد در دوران ظهورت خبری نیست،(1) کینه می میرد و حسد تبعید می شود به ناکجا آباد وجود، همه با هم متحد و صمیمی خواهیم بود، اصلاً بهانه ای برای کینه توزی نیست. آن عدل و عدالتی که شما حاکم کرده ای و همه را به حقشان رسانده ای دیگر جایی برای کینه نمی گذارد. عقلها رشد می کند.(2) میدان، میدان رقابت در علم و معنویت می شود نه در شهوت و شکم بارگی و بی خدایی.

حتی شنیده ام حیوانات هم با هم به مسالمت زندگی می کنند.(3) آنقدر مهر و الفت در فضا پخش می شود که میش و گرگ در کنار هم تعریف می کنند و می خندند که ما چه نادان بودیم که بر سر هم می پریدیم.

بیماری ها ریشه کن می شود (4) و شفا درِ هر خانه ای را می زند تا آن خانه را از غم و اندوه بیماری نجات دهد.

تازه وقتی شفا وارد می شود با کمال تعجب می بیند که عدالت قبل از او وارد شده است که نه در جهان که در تک تک خانه ها، عدالت مهمان نه، بلکه عضو همیشگی آن خانه شده است.(1)

1- خصال شیخ صدوق، ج2، ص418.

2- بحار الانوار، ج52، ص336، به نقل از نگین آفرینش، ص182.

3- خصال، ج2، ص418.

4- بحار الانوار، ج52، ص372، به نقل از نگین آفرینش، ص201.

1- بحار الانوار، ج52، ص362، به نقل از نگین آفرینش، ص196.

دنیای با حضور تو دنیای دیگریست

روز طلوع سبز تو فردای دیگریست

بوی بهشت می وزد از کوچه باغ ها

خاک زمین بهاری گل های دیگریست

خیرات و برکات مادی و معنوی دوران ظهور قسمت دوم:

هیچ کس به من نگفت:

که دوران ظهور شما از چه زیبایی منحصر به فردی برخوردار است، همه جا گلستان می شود و از تکه زمینی که بوی ویرانی دهد خبری نیست.(1) گلها همیشه خندان و چمن ها خوشحال از اینکه زیر پای مردمان زمان ظهور قرار می گیرند.

از شرق تا غرب عالَم، همه جا سرسبزی است وخرمی. یک زن تنها، می تواند بدون هیچ خطری از کشوری به کشور دیگر برود.(2) از تنها چیزی که خبر نیست، ظلم و تجاوز است.

غصه مردم ظهور، پیدا کردن فقیر و دادن صدقه است. آنقدر می بخشی که همه دارا می شوند(3) و به خاطر شما، آسمان و زمین برکاتشان را بر مردم دریغ نمی کنند و آن تقسیم با دست عدالت تو، جایی برای فقیر و تهیدست در عالَم نمی گذارد.

1- کمال الدین، ج1، ص603.

2- خصال، ج2، ص418.

3- نگین آفرینش، ص223.

حرفی از نظام طبقاتی کاخ نشین و کوخ نشین نیست و خداوند قناعت را به مردم عطا می کند.(1) هیچ کس چشمی به اموال دیگران ندارد.

شخصی را می بینی که شمش طلا به دوش گرفته و دنبال صدقه دادن است، اما کسی از او قبول نمی کند. کاش از این زیباییها خبر داشتم تا زودتر در فکر فراهم کردن مقدماتش می افتادم. مگر نه این است که ما باید آماده شویم تا تو بیایی!

امیر بی قرینه کی می آیی

شفای زخم سینه کی می آیی

عزیزم مادرت چشم انتظار است

سحر خیز مدینه کی می آیی

1- بحار الانوار، ج51، ص84 به نقل از نگین آفرینش، ص203.

خیرات و برکات مادی و معنوی دوران ظهور قسمت سوم:

برکات دوران ظهور امام زمان، قسمت آخر:

هیچ کس به من نگفت:

که اگر بیایی، ظلمی باقی نمی ماند. دختر بچه عراقی، پدرش را از دست نمی دهد و شیرخوارگان فلسطینی بی خانمان نمی شوند.سربازان امریکایی با بی رحمی وارد خانه ها نمیشوند و حرمت زنها حفظ میشود.حاکم فقط تویی، تنها تو که جانشین خدا بر روی زمینی و دیگران همه مطیع امر تو خواهند بود و جهانیان، حکومتی الهی و حاکمی چون شما را خواهند دید.

به ما نگفتند که دوران ظهور، دیگر هیچ کس سر کسی کلاه نمی گذارد و دروغ و دغلبازی تشییع جنازه می شوند.

زندگی ها با عیش حلال،خوش می شوند و مردم در کوچه ها با لبخند به هم سلام می دهند و احوالپرسی می کنند.

من الآن هم به همین نیت به همه سلام می کنم و لبخندم را از انسانها دریغ نمیسازم.

هیچکس به من نگفت:

که در دوران غیبت شما، وظایفی دارم از جنس عشق، که با عمل کردن به آن وظایف، راهی به سوی شما برایم گشوده خواهد شد.

مگر نه این است که مؤمن باید در فراق شما قلبش میزبان غم باشد و اندوه در دلش خانه سازد هر چند ظاهرش شاد و پر تبسم جلوه می کند.

مخفی بودن امام و نرسیدن دست کوتاه ما بر آن مهربان، گرفتن حق امام از ظالمانی که از خلافت و حکومت جهان، حضرت را محروم کرده اند و همچنین سختی پیمودن راه راست و سخت شدن راه رسیدن به خدا به خاطر غیبت آن یگانه دهر، همه و همه عواملی است که غم را در دل میهمان می کند.

اگر در نوجوانی، جرعه ای از شربت شیرین محبت به امام را چشیده بودم اکنون در فراق آن محبوب، اینگونه بی خیال ننشسته و در فکر دنیای خویش، گذران عمر نمی کردم.

هیچکس به من نگفت:

که در زمان غیبت نباید از شما دور شوم،جدا شوم و راه را گم کنم.من نمی دانستم که امام، امام است؛ چه ظاهر باشد، چه غایب. و تو امام منی و خدا وعده داده هرکس در قیامت با امامش محشور می شود.(1)

1- ((یوم ندعوا کل اناس بامامهم)) (اسراء ( ): 71).

من نمی دانستم که عرض ارادت و بندگیم با دعا برای صحت و سلامتی شما، کامل می شود. حال دعای «اللهم کن لولیک…» را در تمام لحظات عمرم، از یاد نمی برم که این دعا،نه ضامن سلامتی شماست که خداوند ضمانت داده است که بمانی تا جهان را پر از عدل و داد کنی؛ اما این ضمانت الهی چیزی از وظیفه عاشق نسبت به معشوق، کم نمی کند که خود شما در سفارشی به آیت بصیرت، آیت خدا بهاءالدینی فرمودید که در قنوت نمازهایش، اللهم کن لولیک را زمزمه کند. چرا من از همان اول تکلیف نفهمیدم که نمازم را با یاد و دعا برای شما، زینت بخشم و معطر سازم.

کسی به من نگفت که تمامی امامان، برای شما دست به دعا بلند کرده اند و از خدا سلامتی و فرج شما را عاجزانه خواسته اند.(1)

خدایا نمی دانم؛ شاید کمی دیر شده باشد. با این حال، توفیق نصیب کن زین پس، دستانم برای آن کسی که دوستم دارد و دوستش دارم، به سمت آسمان افراشته شود و دعای سلامتیش را نه در قنوت که در تمام لحظاتم زمزمه گر باشم.

1- سخنان معصومین علیهم السلام در مورد امام زمان علیه السلام (کمال الدین و تمام النعمه).

دوستی و محبتمان را صادقانه به امام زمانمان ثابت کنیم:

هیچ کس به من نگفت:

که می شود برای سلامتی شما صدقه داد و صداقت را ثابت کرد که ما صادقانه و بی ریا، شما را دوست داریم؛ نه برای نانی و نامی که می خواهیم نباشد، آن نان و نامی که ما را از شما دور کرده و به جان یکدیگر انداخته است.

نمیدانستم که هر روز با صدقه ای که میدهم(1) و سلامتی شما راباآن نیّت می کنم، چه یادی را از شما زنده کرده ام و چه عرض ارادت ناچیزی رابه محضر اربابم پیشکش نموده ام.

به ما نگفتند که سلامتی شما از سلامتی همه، حتی نزدیکترین کسانم هم مهمتر است و نشانۀ ایمان است که فرزندان پیامبر را بر هر چه داریم و نداریم مقدم سازیم(2) و من این نشانه را نداشتم. اصلاً کسی نگفت که باید اینگونه باشم، آن هم در آن دوران ظرافت و لطافت نوجوانی که آمادگی هر ایثاری فراهم است.

اما حالامی خواهم تمام وجودم که به صدقه سر شما حیات دارد، صدقه لحظه ای از عمر پربرکت شما باشد و تمام وجودم وقف شما گردد.

1- محمد تقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ص294.

2- سوره توبه ( ): 124.

باید احتراممان را در عمل به دستورات الهی و ایستادن موقع شنیدن نام امام، به آن حضرت نشان دهیم.

هیچ کس به من نگفت:

که چرا نشسته ای در هنگام شنیدن آن نام زیبا که قیام را خاطره آور است. چه بسیار نامهایت را شنیدم ولی غافل از اینکه وظیفه دارم برخیزم و به احترامت، شما را یاد کنم.

به من نگفتند که امام صادق علیه السلام وقتی نام زیبایت را شنید که قرار است بیایی و چه زیبائی ها به همراه بیاوری، به روی پا ایستاد و احترام را به نهایت رساند.(1)

حتی شنیده ام عالِم پاک دل آیت الله صافی وقتی در مجلسی همه قیام کردند عذر آورد که من پیرم و پاهایم طاقت ایستادن ندارد مرا ببخشید، اما بعد از لحظه ای تا مجری، نام مبارک شما را آورد؛ ناگاه آن عالم بزرگ، با زحمت به روی پا ایستاد در حالی که همه مثل من، نشسته بودند و غافل از وظیفه شان.

و آن عالم، به خود نگفت که بنشین، وقتی که همه نشسته اند. نه، اینجا جای نشستن نیست، من باید بگویم که آماده ام، هر وقت و هر جا که بخواهی با سر می آیم

و کسی که حاضر نیست فقط از جایش بلند شود و بنشیند چه طور می خواهد منتظر باشد؟! هر چند آنچه مهم جلوه می کند این است که احترام شما را در عمل به گفته های نورانی شما، حفظ کنم.

1- مکیال المکارم، ص245.

مقدم داشتن خواسته های حضرت بر خواسته های خودمان:

هیچ کس به من نگفت:

که خواسته های شما را بر خواسته های خودم،مقدم بدارم تا مورد محبت بیشتر شما قرار گیرم.

 چه حیف شد که از همان دوران نوجوانی دنبال هوای نفس رفتم و هوای شما را در سر نداشتم و خواسته های نفسانی خویش را بر خواسته­های شما _ که همان خواست خداوند است _ مقدم داشتم و حالا خسارتش را _ که دوری از شماست _ مشاهده می کنم و چه بهای سنگینی می پردازم.

من تازه شنیده ام که جدّ گرامیت، امام صادق علیه السلام به این خاطر سلمان فارسی را خیلی دوست می داشت که سلمان، مسلمان گونه، خواسته های امامش حضرت علی علیه السلام را بر خواسته های خودش مقدم می داشت و همین امر او را سلمان کرد که از اهل بیت شد و سلمان محمدی لقب گرفت.(1)

و من اکنون در فکر خواسته های شما هستم تا خود را عادت دهم که هر کاری پیش آمد قبلش اندیشه کنم آیا مورد رضایت شما هست یا خیر؟ که اگر آن کار به رضایت شما بود، محکم و استوار انجام دهم که می دانم کاری که با معیار رضایت شماسنجیده شود قدمی است به سمت خدا.

1- مکیال المکارم، ص450.

احترام به امام، در رعایت ادب نسبت به منسوبین به حضرت:

هیچ کس به من نگفت:

که احترام شما در رعایت ادب نسبت به منسوبین شماست. من از کجا باید می دانستم که سادات و علما منسوب به شما هستند و احترامشان، احترام شماست.(1)

مرا ببخش اگر کوتاهی نمودم و همچنین در اماکنی که به نام شماست نیز، ادب را رعایت نکرده به غفلت و سرگرمی مشغول شدم. به جمکران آمدم، اما آن احترامی که شایسته مسجد شما بود نشان ندادم و چشمانم را آلوده به گناه کرده و دل نازنین شما را به درد آوردم.

هیچ حرفی ندارم جز اینکه بگویم، ای کریم! از ما بگذر و آنچه دیده ای نادیده بگیر.

1- مکیال المکارم، ص452.

تبعیت از نائبان عام امام در دوران غیبت کبری:

هیچ کس به من نگفت:

که در دوران غیبت کبری، باید از نائبان عام شما، تبعیت کرده و آنها را در امور دینی خویش، مقتدا قرار دهم که فرموده ای «در حوادث جدید که پیش می آید به روایت کنندگان احادیث ما رجوع کنید که حجت ما هستند»(1) امّا چه فقها ئی؟ هر فقیهی که صلاحیت مرجعیت ندارد، بلکه باید مخالف هوای نفس عمل کند، از مولایش اطاعت محض داشته و در فکر جمع مال و شهرت و مقام نباشد. آری، او باید تبعیت شود که رضایت تو در آن است.

هیچکس به من نگفت و من از همان اوایل تکلیف، بدون تقلید از مرجعی، اعمالم را انجام دادم و حالا باز هم در فکر جبران هستم که گذشته را ببخشی و برای آینده، راهی نورانی جلو پایم بگسترانی که چه بی نور است راهی که بی حضورت طی شود.

1- کمال الدین، ج2، ص236.

چند جمله در مورد مقام و منزلت حضرت:

هیچ کس به من نگفت:

که تو آنقدر مقام و منزلت داری که در هنگام ظهور، عیسی علیه السلام ، پیامبر بزرگ خدا، با افتخار در نماز به شما اقتدا می کند(1) و تعارف پر از محبت شما را قبول نمی کند که امام همه، حتی پیامبران در آن روز شمایی.

و چقدر خوشحال است عیسی علیه السلام که در رکاب شما و یار شماست.

به ما نگفتند که خضر نبی، دائماً در حضور شماست و شما را به یاری مدد می کند و دوستدار شماست به قلب و دست و زبان.

و چون خدمت به شما را بهترین کار می دانست از خداوند درخواست عمر طولانی کرد تا بماند و خدمتش را به شما کامل کند.

دعا کن تا بتوانم قدمی در راه خدمت شما _ هر چند کوتاه _ بر دارم.

1- بحار الانوار، ج51، ص71؛ به نقل از نگین آفرینش، ص168.

دیگران گر به تماشای جمال تو خوشند          

ما شب و روز به یک وعده دیدار خوشیم

روزانه چند دقیقه هرچند کوتاه، برای معرفت و شناخت امام زمانمان، وقت صرف کنیم:

هیچکس به من نگفت:

که چرا ساعت ها وقت برای فیلم و فوتبال می گذاری، اما روزی 5 دقیقه برای شناخت امام بهتر از جانت نمیگذاری.

اگر زودتر میفهمیدم که با روزی 5 دقیقه مطالعه پیرامون امام زمانم، هفته ای 35 دقیقه و ماهی 150 و سالی 1825 دقیقه می توانم درباره وجود نازنینت مطالعه کنم و مطلب یاد بگیرم حتماً این کار را می کردم، از این پس به یاری شما این مطالعه را شروع خواهم کرد تا سال دیگر همین حسرت را نخورم. و شما را بیشتر بشناسم که شنیده ام نشناختن شما، بدترین مرگ را به دنبال دارد و مرگ جاهلیت، همان وقت نگذاشتن برای شماست که عمرت صرف شود به غیر از راه امام، در هر راهی به غیر از امام زمانت، و این همان چیزی است که دشمن می خواهد.

به خاطر همین، دائماً دنبال سرگرم کردن ما است تا آنقدر سرگرم شویم که متوجه غفلتمان از ولی خدا نشویم. اطرافمان پر از سرگرمی شده است، در تلویزیون، موبایل و همه جا بازی و ارزان ترین چیز سی دی بازی که مبادا از بازی دوری کنیم و در خلوت که دیگر فکرمان مشغول بازی نیست لحظه ای به یاد شما بیفتیم.

کاش توفیق رفیق من تنها میشد

عمر من صرف عبودیت و تقوا میشد

کاش از ذائقه ام لذت عصیان میرفت

در همه زندگی ام یار هویدا میشد

@کاربریپاکشده  
@خانمحاجآقا  
@سارای1400  
@mozhgan_0075  
سلام. همگی بفرمایین. خیلی ممنونم از کمکهاتون و همراهیتون.