خیلی احساس تنهایی و خستگی میکنم. کلافه ام. به پوچی رسیدم. ته زندگی هیچی نیست ولی همش باید غصه ی یه قرون دوزار رو بخوریم با این گرونی ها
دیگه وسایلام جمع کردم فرار کردیم از اون جهنم خونه هم هر چی زدیم دیوار کسی نمیبرتش صاحب خونه هم پول رهنمو نمیده منو بچم ی جاییم شوهرم ی جا خیلی سخته خیلی سخته واسه من که طاقت نداشتم ی شب تو خونم نباشم و دور از شوهرم باشم هرجا که میرم ایقد کاااار میکنم ایقد حمالی میکنم که پدرم در میاد از همه اینا بدتر دوری از شوهرمه با دلای پاکتون دعا کنید حداقل ماهی سه تومن ازم احاره نگیره
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
