ما افسرده نیستیم،در جهانِ تهی از معنایِ امروز، ما فرسودهایم! زیر بارِ روزمرگیها...در جهانی که ما کار میکنیم که غذا بخوریم و هیچ معنایی درش نیست ؛ ما عملا هر روز داریم به بخشی مهم از وجودمون بیاعتنایی و توهین میکنیم. ما جسمهایِ چاقیم و روحهای لاغر. روحهایی که مدتهاست تغذیه نشده، مدتهاست لذت نبرده، کیف نکرده، حظ نکرده......
من کساییو تو زندگیم داشتم که یه ثانیه فکر نبودنشون اشکمو در میاورد همون آدما الان واسم فرقی با یه غریبه ندارن فقط میدونم که یه زمانی میشناختمشون؛؛؛واقعی دوسشون داشتم و کلی خاطره باهاشون داشتم ولی دیگه واسم هیچ اهمیتی نداره که کجان و پیش کین و چیکار میکنن و باید اعتراف کنم که دیگه دوسشون ندارم و نیازی هم به بودنشون ندارم؛؛؛؛میخوام بگم زمان بدین؛؛همیشه زمان همه چیزو حل میکنه به مرور؛؛حتی چیزایی که فک میکنین هیچوقت حل نمیشه....