دلتنگی

هنوز دلتنگتم...هنوز...به همون شدت قبل..ولی با این تفاوت که دیگه ازت دلخور نیستم.چون دیگه بهت حق میدم.خب تو منو دوست نداشتی، یعنی تو به این نتیجه رسیدی که من دل خواه تو نیستم.به این نتیجه رسیدی که نمیتونی با من زندگی کنی، نتونستی...دوست داشتن که زوری نمیشه.دوست داشتن باید از ته دل بجوشه و بیاد.مثل من که با این همه نامهربونیت هنوز دوستت دارم.مثل من که با گذشت این همه وقت هنوز از دوری و دلتنگیت اشک می ریزم.ولی خب، تو این حسو نداشتی.کسی هم نمیتونه مجبورت کنه به دوست داشتن.من نمیتونستم مجبورت کنم و نمیخواستم هم مجبورت کنم.تو باید از ته دل منو دوست می داشتی تا بمونی.که نداشتی.که نموندی.دیگه ازت دلخور نیستم.شاید بهت حق هم میدم.شاید منم اگر جای تو بودم همین کارو میکردم نمیدونم....الانم ناراحتی و غصم از تو نیست، از دلخوری نیست.فقط از دلتنگیه...خیلی دلم برات تنگ شده عزیزترینم...خیلی...برای آغوشی که آرامش همه ی دنیام توش بود و ازم دریغش کردی...هنوزم نمیدونم چی توی آغوش تو بود که منو انقددددررر آروم میکرد....خیلی دلتنگشم...خیلی...دیگه نمیگم کاش بودی،دیگه نمیگم کاش می موندی،دیگه گلگی نمیکنم ازت.ولی خواهشا ازم نخواه که دلم برات تتگ نشه،حداقل این حق کوچیک رو بهم بده...