سلام
یه دختر ۱۶ سالم ....
داره حالم از همه چیز دیگه بهم می خوره
میشه گفت توی تمامی بخش های زندگیم شکست خوردم
نه دوستای قابل تکیه ای دارم
نه کسی که بهم اهمیت بده و دوستم داشته باشه
نه خوانواده بدرد بخوری
توی تمام امتحاناتم گند زدم (مثلا کلاس نهمم ولی سال سر نوشت سازیه اونم مدرسه تیز هوشان؟!)
هر کاری می کنم که یه چیزی رو درست کنم پاک خراب تر میشه
و همیشه خدا مثل به آدم اضافی باهام برخورد میشه که وقتی حوصلشون سر میره میشینن به مسخره کردن من
می دونم کارای احمقانه ای کردم (خواهشا ازم نپرسید🤝🏻)
همین الان خواهر کوچیکم داشت مسخرم می‌کرد
یاد وقتی افتادم که یا مدت طولانی همکلاسی هام مسخرم میکردن دیگه طاقت نیاوردم و زدم زیر گریه به جای اینکه بگن چته مامان بابام با خواهرم مسخرم میکردن و میخندیدن بهم و میگفتن خاک دو عالم بر سرت که نمی تونی هیچ غلتی کنی
از اون طرفم میبینن من حدود ۲ ۳ ساله که همش بی حوصله افسردم میگن مگه چته
همین الانم داره اشکم میریزه حتی هیچ کسی هم ندارم که الان برم پیشش و بهش پیام بدم و بگم ولی واقعا حالم از خودم بهم میخوره که هیچ استعدادی ندارم اگر هم داشتم تا الان نابود شده ولی بیشتر از هر چیزی خانوادم رو مقصر می دونم هیچ وقت ازم حمایت نکردن حالا هعی بگید خانواده خانواده از اون طرف هر چی درس می خونم میگن تو که هیچی نخوندی با لگد پرتت می کنن بیرون به جاش اونایی میان که تو جاشون رو اشغال کردی خدا شاده اون وقتی که شیشم بودم چقدر تست زدمو التماس خریدن کتاب رو بهشون می کردم اون موقع کتابا حدود ۸۰ تومن بود
یه اشتباهی می کنمم که دیگه خدا اون روزو نیارههیچ وقت ولی یادم نمیره سر اینکه دست زدم به جوشام چقدر کتکم زدن تهش که صورتمو کبود کردن بهم گفتن شدی عین دختر خرابا
(منی که حتی رل هم نزدم )
