من به شدت خودمو به فراموشی سپرده بودم
از من ، منی ساخته شده بود که من نبودم
تا اینکه درگیر بیماری شدم 😓
مدتیه دارم یه نگاهی به عقب میندازم
و به گذشته افسوس میخورم
تصمیم به تغییر گرفتم
چند تا لباس سفارش دادم
به فکر سلامتیم افتادم
موزیک های لایت و آرام بخش گوش میدم
بیشتر قرآن میخونم
بهتر نماز میخونم
میخوام با کمک روانکاو به فکر سلامت بهتر روح و روانم باشم امروز پول اومد به حسابم فردا میخوام نوبت بگیرم احتمالا هفته دیگه نوبت بهم بده
فردا میخوام برم دیوان عدالت شکایت کنم و پیگیر حقوقم باشم که رهاش کرده بودم
من به خودم اومدم
این بیماری منو به خودم آورد
من عاشق خودمم،تعریف نباشه همه هم منو دوس دارن از ظاهر گرفته تا اخلاق،خداروشکر، کارخاصی نمیکنم،به خودم استرس وارد نمیکنم،آرامش خودمو تاجایی که میتونم حفظ میکنم، دوست دارم بیشتر باخودم خلوت کنم،بقیه هرچقدر هم نخوام کم و بیش ناخودآگاه استرس واردمیکنن،برا همین اکثراً خودم با خودم خوشم
به نظر من هیچ کس ایرادی ندارههه
فقط بعضیا برای خودشون زیااد میرسن بعضی میگن مثلا فلان جام اینجوریه من زشتم پس به خودم نمیرسمم
بیااا از یه جهت دیگه به این موضوع نگاه کنیم
فکر کن یه نفر خودشو خیلی زیاد دوست داره همیشه حواسش به خودش هست برای آرامش خودش تلااااش میکنههه برای خودش وقت میزارههه به مقدار کافی میخوابه خوب معلومه این فرد روز به روز خوشگلتر هم میشه دیگه
حالا یه فردی رو در نظر بگیر که خودش و دوست نداره مداام از خودش ایراد میگیره بعد حررررص میخورههههههه و اصلا به خودش اهمیت نمیده خوب معلومه این فرد مثلا از بس حرص میخوره زیر چشاش سیاه میشه یا چیزای دیگه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
46 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
