داستان پردرد زندگی من

کمکم الگوی فامیل شدم رفتار پدرم یه کم بهتر شده بود چون از من و اینکه سختی ها رو تحمل میکنم تعریف میشد بخاطر بقیه یه کمی به منم احترام گذاشتن فقط یه کمی ،ولی چون تشنه ی محبت بودم همون هم رو سرم میذاشتم ،تا اینکه بخاطر مسایل سیاسی و تحریم کارخونه کار  شوهرم نیمه تعطیل شد و من باردار ناخواسته برا با بدون همین اواخر ،مجبور شدم ب م پیششون چون پرخطر بودم و احتمال مرگ داشتم اما از لحظه کردید پدرم رو داوردن مسافر خونه و ه تا و ..خیلی گرون میشد نمی تونستم بدم چن شب رو تو خیابون خوابیدم از خونه بیرونم کردن بخاطر شیطنت های پسر ۸ سالم به اورژانس اجتماعی زنگ زدم گفتن یه زن باردار رو نمیتونن نگه دارن مسوولیتی داره  خونه فامیل هم که خودتون میدونی نمیشه رفت کلا غرور داشتم که به کسی رو من دارم ذهنم سرویس میشد اما جرات نداشتم به شوهرم که تو شهر دیگه ای کار میکرد بگم چون اونم به این خاطر مطمعنا تحقیر میکرد  تحمل کردم گفتم شاید خدا ازم راضی  شد و مردم

پدرم به خاطر ابروش کوتاه اومد ومن با زجر روزا رو گذروندم

کار شوهرم اوکی شد و دوباره کارخونه سر پا اما رفتار اونو آدم بهتر نشد بعد زایمان

برای اینکه عروسشون ناراحت نشه اون به دختر همین میر اول من داره برا من هیچ جسمی نگرفتم و اونا هم نیومدن برادر و عروس بمن رو ببینن چونوخانوم ناراحت میشد پدرم گفت خودم گفتم نیان! چون ناراحت میشن دو تا پسر دادم ولی من ببخیالشون شدم چون به تحقیر هاشون عادت داشتم دیگه این منو نگاهم نمی کردم می گفتن مزاحمم

بچه رو برداشتم و خیلی سریع برگشتم  شهر فعلا که اونجام ارامش دارم و زیاد نمیرم دیگهمحل کار شوهرم 

دیگه ازشون متنفر نییتم والان تو مرحله ای هستم که ادم حسابسون نپی کنم اما یه حس انتفام تو جونمه که ازارم میده کاش اونم از ببن بره ،الان یاد گرفتم از ادما به اندازه شعور و قدرتی که خدا بهسون داده انتظار داسته باش  من زیادی اینا رو ا دم حساب کرده بودم و اشتباه بود خدا رو دارم تنها کسم و بهترین کس ،تو رو خدا داستان منو به بقیه بگین  که چه بلاهایی سر بچه هاشون میارن همه مث من قصر در نمیرن دیگه ببخشید الان نمی تونم بنویسم یه موقع دیگه میام دوباره می نویسم چون بچه کوچیک دارم