منکه اصلن کنار نیومدم اجباره اجبار همش دارم خودخوری میکنم این چ زندگیه ک دیروزم با امروزم و امروزم با فردام یکیه هیچ پیشرفتی ندارم
منم خیلی زندگیم یکنواخته چون دور از مادرم هستم اگه پیش مامانم اینا زندگی میکردیم حداقل بچم رو میگرفت چن تاکلاس میرفتم ولی اینجایی که هستم انگار زندانم از بس تو خونم همش خوابم
از امشب شروع کردم برم پیاده روی ولی کلا روحیم داغونه
دنبال هنری چیزی باشین
من خودم صبا تومغازه کار میکنم دوره خیاطیهم رفتم یوقتایی مشغول خیاطی میشم
الانم خیلی دلم میخاد گلدوزی یادبگیرم ک وقتی یچیزی میدوزم خودم گلدوزیش کنم
تو مغازه هم ک هستم کتاب میخونم
اصلا يكنواخت نيست. مادر و مادرشوهرم بيمارند و هر دو تاشون توقع رسيدگى دارند. پسرم يك شهر ديگه دانشجوئه، يه پام هم اونجاست. شوهرم داره يك جاى دور ماموريت مى ره، بايد هم خريدهاش رو انجام بدم، هم بارهاش رو ببندم. اصلا وقتى براى يك نواختى مى مونه؟
