─┅═✧❁࿇❁✧═┅─
چه می شود که بیایی و من زغصه درآیم
به پیشواز تو آقا ، به پا که نه ! به سر آیم
چه می شود که به قدر تمام غیبت کبری
تمـــام عقـــدهٔ دل را به نزد تو بگشایم
چه آرزوی قشنگی که در حضور امامم
سروده ای بنویسم چکامه ای بسرایم
برای وصف نگاهت اگر به قدر نگاهی
نمک به سفرهٔ شعرم دهی ز عهده بر آیم
چه افتخار بزرگی ، اگر زبان ز تو گوید
مدیحه از تو بخوانم فقط تو را بستایم
میسر است فقط با نگاه لطف تو آقا
اگر که از دل شعر و غزل رُخی بنمایم
خوش است آن قدمی که شده ست نذر ظهورت
و سربلند ، سری که به زیر پای تو سایم
شده ظهور تو حاجت ، بریده ام ز حوائج
که نام سبز تو جاریست در قنوت دعایم
به «کیمیا»ی سعادت نمی رسم مگر آنکه
تمام عمر حودم را به خدمت تو در آیم
─┅═✧❁࿇❁✧═┅─
✍رقیه سعیدی(کیمیا)
🔹