دیدمت،
همچون دیدار مه و خورشید ناغافل و شیرین.
دل بستم تورا جانا؛
به طعم عسل سفره‌ی عقدمان و به سنگینی سکوت عاقد قسم، من تورا در کهنسالی دیدم آنگاه که شرمگین بودی، شرم مردانه‌ات را به یاد دارم و می‌بالم برای داشتن‌ات، برای بودنت
سایه‌ی سرم گشته‌ای و اکنون می‌شود جشن و سروری برپا داشت به یادبود این نامی که به نامت زده ام و جانی که به جانت بند است
بداهه# شعرم الان برات میگم
اخرش باز گشتم من ولی
دیر بود و داشتی تو یاوری
از نژاد رستم و مردان شیر
کودکی در آغوش داشتی همی
پس گله هم باشد از آن من است
دیگر هم ابرویم را مبر بداهه# 😄🤝🏻
بیا و قدری هم مـرا مسلمانم کن
مرا از کوچه ها بِرَهان و راهیِ خیابانم کن
اگر نمی آیی به دلـم بگویم که
آماده تبعید باشد از چمن، به بیابانم کن
سلام و عرض ارادت
دل من بی تو هوای باران دارد
عشق تو بجز وصل درمان دارد؟
گر چه سخت است و عجیبَست و مرا سوز آید
دل من با غمِ تو،شوق فراوان دارد
غمِ هجرِ تو می ارزد به هر شادی
مرا دیوانه می فهمد ،رهایم کن در این وادی
باز# هم بداهه
(البته در پاسخ به پیام اولتون که قابل ریپلای کردن نبود🙃)
گویندهر که بامش بیش برفش بیشتر
در این محنتکده هر که عاشق تر دلش ریشتر
@غزلبانو38 سمیه جانم لطفا نقد بفرمایید
هوای دلتنگی ات
دامن شب را گرفته
و زمین بی داشتن دستانت
سخت نفس می کشد
هوای خواستنت
آرزوهای کاج پیر را
در پچ پچ نسیم شبانگاهان گم کرده است
و گوش های گل های وحشی نامحرم
حالا از تمناهایش مملو است
و انگار هدف‌هایش همگی بر باد رفته است
نمی دانم چرا چند وقتی است هوای من جور دیگریست
هوای کسی که هوایم را نداشت
سوار بر موج تنهای بی انتها
بی نور فانوسی از حقیقت
بی دغدغه روشنایی
برای در آغوش کشیدن ساحل معنا
دست و پا میزدم
اما شاخسار هدایتی نبود
تا رکاب رفتن‌کنم
و چه سخت است غریق گمراهی شدن ....
