کاش آدما می تونستن هر چی تو درونِشونه؛ فریاد بزنند...
"دیوانه" بودن خوبه؛ "دَرهَم" بودن نه...
دیوانهام بخوان که به عقلم نیاورند!
دیوانهیِ "تو" است که عاقل نمیشود...
زیبایی عکاس چنان بود که در عکس؛
از خویش شدم غافل و انگشت گزیدم...
#پوریا-شیرانی
دیوانهام بخوان که به عقلم نیاورند!
دیوانهیِ "تو" است که عاقل نمیشود...
هر لحظه ممکن است که با برقِ یک نگاه
بر دوشِ تــــــــو نهـــاده شود باري از گناه
گفتم: گنــــــاه کردم اگر عاشقت شدم...
گفتی تو هم چه ذهنیتی داري از گناه...!
دیدمت چشمِ تو جا در چشم هایِ من گرفت
آتشــی یک لحــظه آمد در دلـــم دامن گرفت
آنقدر بی اختیـــار این اتفــاق افتاد کـــه؛
این گناهِ تازه یِ من را خدا گردن گرفت!
در دلم چیزی فرو می ریزد آیا عشق نیست؟!
این کــــه در اندامِ من امـــروز باریدن گرفت؟
میخواستم رها شوم از عاشقانهها
دیدم که در نگاهِ تو حاصل نمیشود
تا نیستی تمام غزلها معلّق اند
این شعر مدتیست که کامل نمیشود...
هر چه این احساس را در انزوا پنهان کند؛
می تواند از خودش تا کِی مرا پنهان کند؟
عشق، قابیل است! قابیلی که سرگردان هنوز؛
کشته یِ خود را نمی داند کجا پنهان کند...!
در خودش، من را فرو خورده ست، می خواهد چه قدر؟!
ماه را بیهوده؛ پشتِ ابرها پنهان کند؟!
هرچه فریاد است از چشمانِ او خواهم شنید!
هر چه را او سعی دارد بی صدا پنهان کند...
آه! مردی که دلش از سینه اش بیرون زده ست!
حرف هایش را، نگاهش را، چرا پنهان کند؟!
خسته هرگز نیستم، بگذار بعد از سال ها؛
باز من پیدا شوم، باز او مرا پنهان کند...
ساعت دو شب است که با چشمِ بی رمق
چیزی نشسته ام بنویسم بر این ورق
چیزی که سال هاست تو آن را نگفته ای
جز با زبان شاخه گُل و جلدِ زرورق
هر وقت حرف می زدی و سرخ می شدی
هر وقت می نشست به پیشانی اَت عرق
من با زبانِ شاعری ام حرف می زنم
با این ردیف و قافیه های اَجَق وَجَق
این بار از زبان غزل کاش بشنوی
دیگر دلم به این همه غم نیست مستحق
من رفتنی شده؛ تو زبان باز کرده ای
آن هم فقط همین که: برو در پناه حق...
حاملگی پوچ داشتم دکتر بیشعور بدون ملاحظه گفت برو بستری شو بیام کورتاژت کنم.در حالی که نرفتم و یه هفته بعد خودش سقط شد.متنفرم از همچین دکترای پول پرستی.
زنده# باد مدافعان سلامت⚘
😂😂😂😂😂🙋♂️🙋♂️😂😂😂😂😂
بخوان! با لهجهات حسّی عجیب و مشترک دارم
فضا را یکنفس پُر کن به هم نگذار لبها را
زنده# یاد نجمه زارع
