رابطه طولانی مدت و تردید در ازدواج

سلام ممنون ميشم جوابمو بدين، من يک دختر ٢٣ ساله ام، وقتی ١٧ سالم بود به صورت اتفاقی با پسری آشنا شدم كه ٧ سال از من بزرگتر بودن.از همون سنم ايشون تو زندگي من بودن تا الان كه شدم ٢٣ سال. دانشگاهمو كنارش تموم كردم و الانم ارشد قبول شدم، از ١٧سالگيم تا الان ٨ سال گذشت و ما با هميم.من و اون آقا اختلاف فرهنگی داريم. و تو هر زمينه ای بالاتريم مخصوصا عقايد فرهنگی و پوشش . بعد از يه مدت من متوجه شدم سنشو بهم دروغ گفت و ١١سال ازم بزرگتره ولی با اين حال مدتی قطع رابطه كردم اما بازم رابطه شروع شد تا الان. علی رغم اصرارای خانوادش از سن ٢٥سالگيش واسه ازدواجش بازم صبر كرد و جلوشون به خاطرم وايستاد كه من فقط همين دختر و ميخوام. تا اينكه بهمن ماه بعد از ٢ سال خواستگاری كردن ما جوابشونو مثبت داديم و شديم نامزد رسمی هم تا الان. نامزدم خيلی بهم علاقه داره و منم بهش علاقه دارم ،هميشه من واسش مهمم و حرف اول زندگيشم. همه جوره كنار منه حواسش بهم هست. اما الان كه روزا ميگذره و كم كم اين نامزدی و دوستی طولانی داره به حقيقت ميرسه يكم دو دلم آخه من ٤ ساله همش به اين فكر ميكنم كه نامزد من زيبايی نداره و از نگاه اطرافيان اذيت ميشم و ميترسم از اينكه وقتی تو زندگيش باشم اين اختلاف سنی تو ظاهرش و ظاهر من خودشو نشون بده. يا اينكه شايد اگر جواب مثبت نميدادم يكی ديگه تو زندگيم بود كه ميتونستم مثل سن خودم باهاش رفتار كنم يا از نظر ظاهری خيلی بهتر مي بود. يا اين كه خانواده نامزدم خيلی دوستش دارن و بعد از چند تا دختر به دنيا اومده ،همش فوبيا اينو دارم كه قراره سرشون تو زندگيم باشه.هر چند كه ميدونم بيشتر مشكلم از خودمه آخه من مدت زيادی افسردگی دارم و در كودكی ام پيش فعال بودم. من چه كاری بايد انجام بدم ؟كم كم ذهنم داره خورده ميشه