وابستگی فرزند به مادر

سلام
وقت بخیر
عمدتا در همه کودکان شش تا هجده ماهه، وابستگی دیده می‌شود. میزان وابستگی کودک در نه ماهگی به اوج خود می‌رسد و پس از آن کاهش می‌یابد. اما مجددا در هجده ماهگی تا ۲ سالگی  این رفتار در کودک دیده می‌شود.  این وابستگی کودک را اصطلاحا  اضطراب جدایی می‌نامند. علت این پدیده آن است که کودک به قدری رشد یافته که توانایی یادآوری و مقایسه دارد و این موجب می‌شود نسبت به زمانی که از او دور می‌شوید حساس شود.  
گاهی کودک آنقدر از دور شدن مادر هراس دارد که حتی اجازه رفتن به دستشویی را هم به او نمی‌دهد یا هنگامی که غریبه‌ای در خانه نیست، باز هم جلوی پای مادر را می‌گیرد و به پای او می‌پیچد. تکرار این گونه رفتار‌ها باعث لبریز شدن صبر والدین می‌شود.
باید بدونید که  در دو سال اول زندگی کودک، وابستگی کاملا طبیعی است و همانند این است که مادر و فرزند درون یک کپسول زندگی می‌کنند و در این رابطه معمولاً نقش پدران کمرنگ‌تر است. بعد از دو سالگی  باید وابستگی کودک را به تدریج، کم کنید.
اولین قدم برای کم کردن وابستگی بچه‌ها بعد از دو سالگی، جدا کردن محل خواب کودک است. در یک سال اول، چون نگرانی از مرگ ناگهانی نوزاد وجود دارد، توصیه ما این است که کودک در اتاق پدر و مادر یا در معرض دید آن‌ها بخوابد، اما بعد از دو سالگی به‌تدریج باید اتاق کودک جدا شود.
بعد از اینکه محل خواب کودک جدا شد، قدم بعدی این است که کودک وارد شبکه‌های اجتماعی کوچک شود. یعنی قبل از اینکه بچه به مهد برود، برای اینکه سطح وابستگی کودک کمتر شود،  می‌توانید کودک خود را به پارک یا خانه بازی ببرید. به این ترتیب در عین حال که مادر حضور دارد، کودک ارتباط با همسالانش را شروع میکند.
اینو بدونید  که اضطراب جدایی دوره‌ای گذراست  و پس از طی این دوره خود به خود این مشکل از بین می‌رود.
در این دوره شما باید صبورانه توجه ویژه‌ای به فرزند خود داشته باشید تا این دوره طی شود.
موفق باشید