روابط اجتماعی در نوجوانی

سلام دختر عزیز و با درایت
اول این نکته رو می‌خوام بگم که وقتی تو در سن نوجوانی به این فکر افتادی که یک ویژگی که دارد تو را آزار می‌دهد تغییر بدهی و اصلاحش کنی ،و برای این موضوع از یک مشاور و روانشناس کمک گرفتی حتما که قادر خواهی بود این کار رو انجام بدی .
ولی بنده سوالاتی در این راستا دارم که آیا این ویژگی از کودکی همراه تو بوده یا در این دوران بوجود آمده؟
و اگر مسئله اصلی تو ارتباط اجتماعی نه چندان قوی هستش ،در گام اول با خودت بررسی کن که چه چیزهایی مانع تو هستند؟ 
به طور مثال از قضاوت دیگران ناراحتی؟
نمی‌دانی چگونه ارتباط را آغاز کنی؟
حرفی نداری که با دیگران بزنی؟
آیا خودت را مطلوب و دوست داشتنی در نگاه دیگران نمی‌دانی؟
آیا فکر می‌کنی مزاحم دیگران هستی؟
یا هر چیز دیگری ...
زمانی که بتوانی موانع را پیدا کنی نیمی از راه را طی کردی
در گام دوم به بررسی موانع و ترس‌هایت بپرداز 
در گام سوم در مورد آن موانع از دوستان نزدیکت و افرادی که با آنها راحتی سوال کن که آیا آنها هم تو را اینگونه می‌بینند؟؟
در گام چهارم زمانی که پی به تمام ترس ها و موانع خود بردی و همچنین از دیدگاه خودت و اطرافیانت آنها را بررسی کردی زمان آن می‌رسد که با آنها رو برو شوی 
یعنی عمدا خود را در معرض روابط اجتماعی قرار دهی و با اضطراب‌هایت مواجه شوی 
به طور مثال در مدرسه با افراد دیگر صحبت کنی،خودت برنامه های تفریحی با خانواده و دوستان بگذاری، با دوستان قدیمی‌ترت سعی کنی ارتباط برقرار کنی و احوالشان را بپرسی،از اتاق بیرون بیایی و کنار اعضای خانواده بنشینی و حتی اگر حرفی با آنها نداری به حرف‌هایشان گوش بدهی.
تا زمانی که از این موقعیت‌ها اجتناب می‌کنی هیچ چیزی حل نخواهد شد !
این رو باور داشته باش که وقتی تو اقدام کنی شرایط خیلی تغییر خواهد کرد .
با آرزوی موفقیت در این مسیر