سلام. من برادری دارم که حدود ۱۰ ساله اعتیاد داره مجرده و ۲۷ سالشه تا الان ۳ بار بردیمش کمپ ولی به محض اینکه برمیگرده دوباره میره سمتش، دوستش پسرعمومه که متاسفانه خونه ش نزدیک خونمونه خیلی اُلتیماتوم بهشون دادیم ولی فایده نداشته. چندین بار بردیمش مراکز ترک اعتیاد ولی هیچ فایده ای نداره. هر روز توی خونمون جنگ اعصابه. پدرمم مدام بهش گیر میده. شرایط خونه خیلی وحشتناکه دوست دارم بمیرم چون دیگه جلوی در و آشنا آبرو نداریم. چیکار میتونیم بکنیم؟ دیگه راهی هست ؟ اهل مشاوره رفتن و کتاب خوندن و این جور چیزام نیست!

اطلاعات تکمیلی

سن ۲۸ جنسیت زن شغل خانه دار وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

مشاور ترک اعتیاد و نوجوان

با سلام

ممنونم که ما رو برای مشاوره انتخاب کردین

دوست عزیز فرد که اعتیاد داره بیمار تلقی می شه و زندگی با فرد بیمار کار چندان راحتی نیست. شما یک فرد دیالیزی رو تصور کنید؛ که به چه میزان خانواده چنین بیماری مدام درگیر مسایل مالی و جسمی و روانی بیمار هستند، بیشتر از خانواده خود فرد بیمار با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنه. بنابر این نه تنها خانواده فرد معتاد بلکه خود فرد معتاد نیز از بیماری خودش رنج می بره. اگر بیمار بودن فرد معتاد رو بپذیریم و با چنین نگرشی به مسیله داشته باشیم، هیچ موقع از بیماری برادرتون خجالت زده نمی شید و هر روز جنگ اعصاب نخواهید داشت. فرد معتاد به حد کافی از شرایط اعتیاد خودش کلافه است و رنج می بره بنابر این نیازمند حمایت عاطفی است. به هر میزان شما ایشون رو به چشم متهم ببینید و تحقیرشون کنید، از خانواده بیشتر فراری میشن و از روی لجبازی هم که شده مصرف مواد رو افزایش میدن. 

راه حل مشکل شما این نیست که به اجبار برادرتون رو جهت ترک بستری کنید، بلکه شما باید صبور باشید و به ایشون احترام بگذارید تا جو متشنج منزلتون آروم بشه. از طرفی تا زمانی که خود فرد نخواد؛ اجبار شما جهت ترک فقط نتیجه معکوسی خواهد داشت.

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha