لجبازی در کودک یک سال و هشت ماه

سلام

لجبازی و کتک زدن وضعیت معمولی ست که بیشتر والدین با این مساله درگیر هستند اما در این موقعیت مهمترین مساله این است که نباید تسلیم کودک شوید. برخورد قاطعانه اما با آرامشی داشته باشید، از کوره در نروید و به او مستقیم بگویید که از کارش ناراحت هستید و هر کاری پیامدی دارد ، و از عکس العمل کودک خود نترسید. از چیزی که به آن علاقه دارد محرومش کنید مثلا کارتون،قصه یا بازی. محروم کردن از چیزی که به آن علاقه دارد راهکار مناسبی ست تا رفتار نادرست به مرور از بین برود. باید خیلی قاطع و محکم اما با مهربانی به او بگویید که با ادامه دادن این کار به چیزی که میخواد نمیرسد. تحت هیچ شرایطی کوتاه نیایید و از محیط و دسترس کودک خود اگر امکان دارد دور شوید.
اگر در قبال کودک نافرمان، شما هم عنان اختیار را از کف بدهید و بخواهید با داد و فریاد و تنبیه بدنی او را به راه بیاورید ،راه اشتباهی در پیش گرفته اید.این‌گونه، کودک به نافرمانی خود بیشتر ادامه می‌دهد.اما زمانی که با او آرام برخورد کنید و سعی کنید مثل همیشه رفتار نمایید ،به کودک با احترام تذکر بدهید و حرف بزنید مطمئنا بیشتر اثرگذار خواهد بود.به شما پیشنهاد میکنم به رفتارهای خوب او،عکس العمل مثبت و بارزی نشان دهید.مثلا برای آن کار خاص جایزه بگیرید.همیشه بخاطر داشته باشید تقویت و تشویق یک کار آن را تثبیت می‌کند.تنبیه و تشویق اصولی و بجا، درخواست کردن به جای امرکردن، قاطع بودن، الگوی مناسبی در اختیار کودک گذاشتن و مشارکت و همراهی کودک در انجام کارهای مورد علاقه اش راهکارهایی است که با استفاده از آنها در ترک عادت های نادرست به کودک خود کمک می کنید.
وقتی که کودکتان نا آرام میشود می توانید از ترفند زمان دادن استفاده کنید. این راهکار از 18 ماهگی قابل اجراست. با این ترفند کودک میتواند خودش تا حدی بهانه گیری هایش را کنترل کند. کودک را در مکانی ساکت و خسته کننده برای مدت زمان کوتاهی (یک دقیقه برای هر سال از عمرش) بگذارید. این مساله کمک میکند تا خودش را آرام کند. به او توضیح دهید که چه کاری می کنید: " زمان می دم تا آروم بشی و مامان اینجا منتظر توست". اگر نخواست که آنجا بماند با قدرت اما نه با بداخلاقی او را در مکان موردنظر نگه دارید و دنبال کار خودتان بروید. البته در جایی که حتما امن و روشن باشد او را بگذارد و به هیچ وجه به او نگاه نکنید و بگذارید با خودش کنار بیاید حتی اگر گریه و زاری زیادی راه انداخت.
در مورد اینکه چطوری فرمان دهید که کودکتان به حرف شما گوش کند مواردی هست که باید رعایت کنید. فرمان شما باید روشن باشد یعنی دقیقا بگویید چه کاری انجام دهد (مثلا نگویید برو اتاقتو مرتب کن بگویید برو اسباب بازی هاتو بریز توی سبد). دستور شما باید کوتاه باشد. هر چه طولانی تر باشد احتمال اجرا کمتراست (مثلا نگویید قرار بود از بیرون میای بری لباستو عوض کنی بگویید عزیزم لباس!). فرمان های قابل اجرا برای انجام کار صادر میشود نه برای انجام ندادن (مثلا نپر روی مبل بپر بغل بابا). آدم به لحاظ روانی از چیزی که منع میشود،بدتر تحریک می شود و آنرا انجام میدهد پس به جای اینکه بگویید انجام نده و نکن بگویید چه کار انجام بده. در خصوص پرت کردن اشیا باید بگویم که شما باید این پیغام را به کودک بدهید که پرتاب کردن مشکلی ندارد به شرطی که شی درستی برای پرتاب کردن انتخاب بشود. اگر کودک وسیله‌ای غیرمجاز را برای پرتاب کردن برداشت (مثلا کنترل تلویزیون) با آرامش آنرا از دستش بگیرید و بگویید «این برای پرت کردن نیست» و توپی به دستش بدهید و بگویید "به جاش این رو پرت کن." پرتاب کردن‌هایی را هم که از روی خشم و عصبانیت است نادیده بگیرید، چون اگر بفهمد که به وسیله ی این رفتار می‌تواند نظر شما را جلب کند این کار را بار‌ها و بار‌ها تکرار خواهد کرد.

شاد و موفق باشید