شروع دوباره

سلام اول بهتر بگم فرد شاد و سرخوشی بودم و مشکلاتم رو به تنهای حل می کردم و حتی به دیگران در مورد صبر و توکل حرف میزدم خیلی خوشحال بودم که تو سن کم به همه چیز دین پایبندم شاد از اینکه تو راه خدا بودم اما تو سن 24سالگی افسردگی گرفتم اونم شدید تا جای که الان یه فرد شکست خورده بی اراده ام کوچک ترین مسئله منو بهم میریزه نمی تونم اراده کنم نمی تونم بچه داری کنم همیشه ناراحت غمگین از خدا ناامید ترک نماز و روزه کردم با اینکه قرص مصرف می کنم ولی خوب نشدم دوساله قرص می خورم ولی گمشدم تو توهم و خیال سخته بدون خدا بدون امید تا کی باید اینجوری باشم