بی محبتی همسر و ناراحتی من

سلام خانم عزیز
خواسته ی به حق شما را درک می کنم. خیلی مهم است که همسرتان متوجه تاثیر رفتارشان بر شما باشند تا زندگی تان دچار مشکل نشود.
با ایشان در شرایط معمولی و نه عصبانیت، با کنترل بر احساساتتان و به دور از گریه ترجیحا صحبت کنید. به ایشان همان طور که برای من نوشته اید بگویید من زحمت های تو رو برای زندگی می بینم، می دونم هم که من رو قلبا دوست داری و رابطه ی جنسی مون رو هم دوست دارم، اما بارها بهت گفتم که از میزان و مدل رابطه ی عاطفی مون راضی نیستم. این قضیه داره منو اذیت می کنه و باعث می شه من از رابطه ناراضی ، عصبانی و دلسرد بشم. برای من رابطه ی مشترک باید خیلی عاطفی تر و گرم تر از این حرف ها باشه و من نمی دونم چرا ما باید چیزی که حال جفتمون رو بهتر می کنه رو از خودمون دریغ کنیم. اگر چیزی توی رابطه اذیتت می کنه و مانع می شه بگو که من بدونم ، اما اگر که چیزی نیست و این اخلاق و عادتته بدون که من تحت فشارم و نمی خوام مشکلی برای زندگیمون پیش بیاد. من دوست ندارم بابت یه مسیله ی عادی و البته مهم که حق هر دوی ماست هی درخواست کنم و تو رو تحت فشار بذارم و خودمو هم ناکام کنم. شایدم لازم باشه که ما اطلاعات و مهارتمون رو راجع به زندگی بیشتر کنیم.
هر چقدر با طمانینه، اعتماد به نفس و تسلط صحبت کنید نه از سر درماندگی صحبتتان موثرتر واقع می شود.
آرزوی موفقیت برایتان دارم