حق و حقوق بیمار روانی در شرع

با سلام. عموی من بیمار روحی است  و مشکل اعصاب دارد و 62 سال سن دارد.البته تحت درمان است نام دقیق بیماری شون رو نمیدونم شاید اسکیزوفرن ( در صورتی که قرص نخورد رفتار بسیار غیرقابل کنترل و پرخاشگرانه ای پیدا میکند اما در حالت کنترل شده و تحت درمان آرام و ساکت و خوش اخلاق است.)

ایشون بعد از فوت پدر بزرگ و مادر بزرگم با ما زندگی میکند و پدر من سالهاست قیم حقوقی ایشون است.

عموی من یک حقوق مستمری ارتش  دارد و پدرم همیشه تمام خواسته های مادی عمویم را  با آن پول تامین میکند  ضمنا پدرم مقدار مشخصی از آن را برای آینده ی عمویم  در حسابی که  به نام شخص خود پدرم باز کرده و تا کنون چند میلیونی شده است اما مقداری از ان حقوق ماهانه اضافه می آید و پدرم ان را خرج امور خانواده میکند. چندین بار از عمویم پرسیده ایم که آیا راضی است که ما از حقوق ماهانه اش در برخی موارد استفاده کنیم و عموم گفت که بله دور همیم و و خانواده ایم و استفاده کنید مشکلی ندارم اما ذکر این نکته مهم است که عمویم قدرت تصمیم گیری اش در 30 درصد مواقع مشکل دارد مثلا بدون دلیل خاصی گاهی اوقات کارهای عجیب میکند.. اما هر موقع که از او پرسیده ایم آیا راضی هستی که از حقوقت استفاده داشته باشیم موافقت اعلام کرده.. آیا کار ما و خرج کردن از ان حقوق از لحاظ شرعی حلال است؟ و آیا اگر حرتم است حکم خوردن مال یتیم یا بیمار را مترتب میشود؟ یا حق و حقوق موت وفی اینده‌ای که عمویم پس از مرگ پیدا میکند؟