بگو باشه ولی باید درسشو توخونه بخونه بعد با زبون بی زبونی بهش بفمون که پس فردا باید بره
من بچه ی لوس دوست ندارم،شاید متهم بشم به دیکتاتوری ولی واقعا بدم میاد بچه از زیر مسئولیتش شونه خالی کنه،کتک و تنبیه فیزیکی نداریم ولی نمیرم غیبت موجه کنم تا با عواقب کارش مواجه بشه
من مامانم کارمند بود و خیلی سختگیر. همیشه ما مجبور بودیم بریم حتما مدرسه ولی واقعا یه روزایی حوصلهش نیست. من اگه خودم بچه داشتم اگه میگفت امروز دوست ندارم برم بهش اجازه میدادم. اگرم مشکلی هم که داشته باشه اینجوری بیشتر اعتماد میکنه بهم بگه. انصافا بهش بگو اگه هنوز نیاز به استراحت داری استراحت کن. یه جوزی بگو متوجه شه میدونی حالش خوبه ولی داری بهش آوانس میدی.
دیکتاتوری نیست. تا حدی هم واقعااا درسته ولی الان ما نمونهشیم دیگه. واقعا جز نسل افسرده چی هستیم؟ حالا باز افسرده خوبه،من اطرافیانم رو میبینم اکثرشون احساس میکنن قربانین! ما نظام آموزشی خوبی نداریم واقعا به خاطر همین من فکر میکنم مادر پدرا باید ابتکار به خرج بدن حالا راههای متفاوت رو امتحان کنن. الان من در بدترین حالت میرفتم سرکار. رو به موتم بودم میرفتم. الان مثلا چند ماهه نمیرم وابسته به جیب مادر پدرمم عذاب وجدان گرفتم! خب این واقعا چیه جز سختگیری و سرخوردگی؟ مسئولیت پذیرم خیلی هستم، بیش از حد واقعا.
ما مجموعه ای از بدبختی ها رو داشتیم،من واقعا در طول کودکی انگشت شمار سینما و شهربازی و تئاتر رفتم(نمیگم نرفتم ولی کم بود)
بچه من هر هفته یه خوشی نسبت به کودکی من لاکچری رو تجربه میکنه،برای مدرسه هم بخواد بهانه بگیره نامردیه
واقعا نسل قبلی ما خیلی سختگیر بودن. اصلا این سوال من رو برد به گذشته. من چند وقت پیش از مادرم پرسیدم گفتم واقعا چرا نمیذاشتی من یه روز غیبت کنم؟ گفت واقعا اون موقع فکر میکردم اگه نری چه اتفاقی میافته. بدعادت میشی. درس دیگه نمیخونی و ... الان میبینم فرقی هم نداشت واقعا. به خاطر همین من فکر میکنم ما که این محدودیت رو کشیدیم و الانم دیدیم واقعا فرقی نداشت. بالاخره همهمون از یک جا مدرک گرفتیم رفتیم سر یک کاری حالا این بچهها هم یه روز بیشتر استراحت کنن. کمتر استرس بکشن😄 نمیگم هر روز ولی گاهی روزها واقعا حقشونه مثل مرخصی.
