پدرشوهرم چهارساله فوت کرده خواهرشوهرمم خواستگار داره قراره جواب بدن از طرفی بحث سر اینه کدوم یک از پسراش جمعش کنن جاریام ک تا الان مقاومت کردن اخه مادرشوهرم زن پرترقع و قدرنشناسیه یعنی مغروره ب خاطر این اخلاقش عروساشم کنار کشیدن گفتن معمولا پسر کوچیکه سرپرستی مادرشو میکنه اولش خیلی لجم گرفت ب شوهرم گفتم آرامش برام مهمه ک با اومدن مامانت دیگه ندارم البته الان تو ی ساختمون باهم زندگی میکنیم چن روزه میبینم غصه داره و خیلی غمگینه از طرفی دلم براش می سوزه و از ی طرف آینده رو تصور میکنم اینکه هرشب بچه های پرروش ب بهانه دیدن مادرشون بیان خونم...و منم آسایشو آرامش نداشته باشم خودشم ک حسوده باور کنید بارها خاستم حسادتاشو توجیه کنم اما باز بهم ثابت کرده مامان من شاد میشه ک عروسشو پسرش باهم خوب باشن اما مادرشوهرم بدتر عصبانی میشه و همش ب شوهرم میگه زن زلیل و این حرفا با اینکه اصلا اینطور نیس...خلاصه از رو دلسوزی و اینکه خواب دیدم مادرشوهرم واسه مریضی مامانم دعا میکنه تصمیم گرفتم عهد کنم با خدا ک خدمت مادرشوهرمو بکنم عوضش مامانم شفا پیدا کنه و البته صبرمو باید زیاد کنم...ازین تصمیم ب کسی نگفتم ب نظرتون پشیمون نمیشم؟؟
عزیزم مادر شوهرت افتادس؟ نمیتونه کارای خودشو انجام بده. خب اینکه توی یه ساختمونین خیلی خوبه چرا حتما باید بیاد پیش شما؟
اگه تو یک ساختمونین چه لزومی داره بیاد خونه ی شما؟؟مگه افتادس؟
عزیزم کار ثوابی هست اما امیدوارم کباب نشین. البته از الان بگم پشیمون میشین. از رو تجربه ای که دارم بهتون میگم
اگر نذر نکرده بودی من میگفتم این کارو نکن ولی الان میگی عهد کردم پس باید انجام بدی
البته فقط کارای شخصی خودشو می تونه انجام بده از طرفی برادرشوهرام میخان خونه رو بفروشن میگن مادر ک نمیتونه از پس خودش بر بیاد یکی باید ازش نگهداری کنه زمیناو خونه رو هم باید بفروشیم شوهرم با فروش مخالف بود ولی حب زورش و حرفش سر سه تا غول لج باز نمیره که ....
بچه ها گریههههههههه
ولی خیلی سحته و به قول دوستمون پشیمون میشی، اگرم انجام دادی باید یک جلسه با بقیه بچه ها بذارین باهاشون اتمام حجت کنین که وقتایی که میرین مسافرت یا جایی بیان مادرشونو ببرن و فقط یک روز در هفته اونم شما تعیین کنین میتونن بیان دیدنشون، یکی از اقوام ما این کارارو کرد
خودتو مجبور به انجام کاری که دوست نداری نکن بگو که اون جدا زندگی کنه اخلاقشم که خوب نیست نمیشه که تو زندگیتو جهنم کنی عزیزم
نذری که باعث بشه ارامش نداشته باشی چرا انجام بدی؟تصمیمت احساسیه
خیلی زور داره که فقط با شما باشه مسئولیتشون باید همه بچه ها شریک بشن و تو هفته تقسیم کنن
وقتی تجربه بهتون ثابت کرده از آرامش داشتن شما عصبانی میشه و پسرش رو تحریک و تمسخر میکنه، چرا همچین عهدی می بندید که فردا پشیمون بشی و نه راه پیش بذاری برای خودت نه راه پس. ایشون که توی طبقه جدا هست، شما هم عهدت این اشه که هر وقت تونستی بهشون سر بزنی و کمکشون کنی اگه از دستت بر میاد. به نظر من هم بدترین گزینه ممکن رو انتخاب کردی.... فقط حرمتها شکسته میشه؛ چون صبر آدمی هم حد داره... به جای اینکه شما یه تنه نگهداری ایشون رو عهده دار بشی، همه بچه هاشون (چه دختر و چه پسر) جلسه بگذارن و برنامه بچینن، چطور کارها رو تقسیم کنن. مگه مادر همه نبوده؟ چطور نگهداریش به عهده یه بچه است؟
پس اول همه چیز مهریه و حق مادرشوهرت از اون ارث جدا میشه، با اون براشون خونه ای تدارک ببینن و تقسیم کنن که چطور و چه روز یدر هفته کدوم بچه نگهداری کنه. از پول ایشون هم میتونن هفته ای یه بار کارگر بگیرن، خونشون تمیز کنه. شما به هیچ عنوان یه تنه به عهده نگیر، که صد در صد احساسی عمل می کنی و بعد یه مدت متوجه اشتباه و خستگی ات میشی و صبرت تموم میشه. اونوقته که تمام زحماتی که تا اون موقع کشیدی هم بر باد میره...
بله به نظر من هم باید همه بچه هاش تو نگه داریش سهیم باشن برو رو مخ شوهرت تو جلسه های خونوادگیتونم مطرح کن که بچه هاش همه باید بهش کمک کنن
به نظر من کار کاملا اشتباهی هست. میتونن برنامه بزارن مثلا مادرشون خونه هرکس بصورت چرخی 1ماه بمونه. بعدم تا اونجا که ما شنیدیم وظیفه نگه داری از پدرومادر به عهده پسر بزرگ خانوادست. دلسوزی بیجا نکن که کباب میشی. من همین تجربه رو راجع به نگه داری پدربزرگم تو خونمون دیدم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
