نمیخوام بترسونمت، ولی حقیقتا نگران شدم برات
میفهمم حمایت و محبت خانواده رو نداری، سنت کمه مستقل شدن و کار کردن خیلی سخته برات. ولی نکنه یه وقتی خدای نکرده عجله کنی یه تصمیمی بگیری که پشیمونی و حسرت بمونه تهش. تصمیمی بگیر که توی ۲۰ سالگی با افتخار سرتو بالا بگیری بگی دیدین تونستم، تنهایی از پسش براومدم. نکه خدای نکرده بقیه بگن دیدی بچگی کردی، دیدی اشتباه بود کارت، دیدی نتونستی. یه تصمیم غلط میتونه باعث بشه توی اوج جوونی توی ۲۰ سالگی هیچی جز یه روح اسیب دیده برات نمونده باشه.
خیلی فکر کن، با حوصله و صبر بسنج همه چیو. بهترین تصمیم رو بگیر خانوم خانوما. تصمیمی که چند سال دیگه افتخار کنی بهش