حتی خانوادم. حتی پدر و مادرم. حتی بهترین دوستام. باهاشون خوب رفتار میکنم، و رابطمون خیلی خوبه. اما حس میکنم هیچ وابستگی ای بهشون ندارم. نمیدونم چرا دیگه هیچی از دوست داشتن نمیفهمم. اصلا نمیفهمم یعنی چه آدم کسی رو دوست داشته باشه؟ چون تو موقعیتهای سختی قرار گرفتم که فقط خودم بودم و خدای خودم، و هیچکس کاری برام نکرده، یا نتونسته بکنه، حس میکنم به هیچ آدمی نیازی ندارم. فقط خودم هستم و خدای خودم. اصلا نمیدونم چطور میشه کسی رو دوست داشت
خوابگاه بودم،خانوادمو 3 هفته ندیدم دلم براشون تنگ نشد. خیلی عجیب بود برام
تو چقدر شبیه منی
همون بهتر
فردا صبح عاشق میشی حرفا امشبت یادت میره 😁
ما هم از این حرفا زیاد میزدیم
منم همینجورم
الان 4 روزه اومدم خونه، هم اتاقیام رنگ زدن دلمون برات تنگ شده، منم کلی باشون گفتم و خندیدم وگفتم منم دلم تنگ شده و...
ولی از ته دلم اصلا دلم تنگ نشده بود، اصلا هیچ حس دوست داشتنی نبود...
خودتوبپرست تا همه بهت علاقمندوتوب اوناعلاقمندبشی
من یه شهر دیگه زندگی میکنم تو سال دوبار میرم پیش خانوادم موقش میشه که برم دلم میگیره از شوهرمم متنفرم
تو منی یا من توام
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
37 ثانیه پیش
38 ثانیه پیش
39 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
