اگر کسی به اندازه ای که دوستش دارید دوستتان ندارد،
رابطه‌تان را تا نا کجا ادامه ندهید،
به خودتان امید ندهید که بالاخره روزی دوستم خواهد داشت،
اینکه گاهی از طرف او پذیرفته می شوید وگاهی نمی شوید،
کلافه تان خواهد کرد،
گویی در جا می دوید،
هر چقدر تلاش می کنید،
به جایی نمی رسید،
این نرسیدن دائمی خسته تان می کند،
خشمگین می شوید،
افسرده می شوید،
خودتان را قانع نکنید که اگر دوستم نداشت این همه مدت نمی ماند،
او بخاطر خودش با شما مانده،
شما با توجه و محبتی که به او می کنید احساس دوست داشتنی بودن به او می دهید،
غرورش را ارضا می کنید و باعث رشد عزت نفسش می شوید،
پس چرا با شما ادامه ندهد؟
وقتی به کسی که دوستتان ندارد نزدیک می شوید،
گویی به کاکتوس نزدیک می شوید،
هرچه بیشتر نزدیک شوید،
بیشتر زخمی می شوید،
کاکتوس هایتان را رها کنید.
