از بچگی شاگرد اول بودم همه دکتر آینده صدام میکردن معلمامون همه و همه مطمعن بودن ی جایی میرسم از اول تو ذهنم جا افتاد ک استعدادم خوبه لیاقتم هیچ وقت کمتر از پزشکی نیست و اگر ب این هدف ک بهشم علاقه دارم نرسم حیف شدم تو زندگی ولی تو دوران دبیرستان اتفاقی افتاد ک چند سال از درس دور موندم امسال ی کنکور سرسری دادم چون نخونده بودم خوب ولی این چند روز خیلی دو دل شدم ک دوباره بخونم برا کنکور حتی شده ۲ ۳ سال یا برم تو کار آزاد و زودتر کسب در آمد کنم و حتی شده رئیس ی شرکت بشم ب مرور ولی الان ک فکرشو میکنم میبینم اگر رئیس شرکت ک هیچی رئیس جمهور هم بشم وقتی ی دختر جون میبینم ک پزشکی اسمش اومده یا یکی میبینم تو کنکور قبول شده آه میکشم و حسرتش تو دلمع ک من حیف شدم
پس بخاطر اینکه همون آهو نکشم حتی بایدددددد بخونم و تمام تلاشمو کنم و پزشکی قبول یشم حتی شده ۴ سال پشت کنکور بشم دعام کنید ک موفق بشم و این حسرت ب دلم نمونه
