ما باید از ۳ سالگی به بعد ،صبور بودن رو به بچه هامون یاد بدیم .تمام کسانی که کار امروز رو به فردا می اندازند و حاضر نیستند که سختی ها رو تحمل کنند تا درآینده راحت باشند به خاطر اینه که بین ۳ تا ۸ سالگی پدرو مادر ،یادشون ندادند که صبر کنند .
۱۴ ماه اول نیاز کودک باید بلافاصله برآورده بشه .
بین ۱۴ تا ۳۶ ماهگی ،هرچه زودتر برآورده بشه بهتره
ولی از ۳ سالگی به بعد ،بسته به اینکه بچه چه چیزی میخواد ما باید نیاز او رو ۵ دقیقه... ۱ ساعت... و یا ۱ روز ویا یک هفته به تعویق بندازیم ولی حتما آخر کار به حرفمون عمل کنیم و اون چیزی که میخواد بهش بدیم تا باور کنه که فردایی هست و اگه صبر کنه جواب رو میگیره .
وقتی این ماجرا ۲۰۰۰ بار یا ۵۰۰۰ بار تکرار بشه این زمینه ذهنی در کودک ایجاد میشه که ؛من باید درخواستم رو بکنم و بعد نتیجه رو بگیرم ، یا کارم رو انجام بدم ،بعدا نتیجه رو بگیرم .پس به طور خودکار ماجرای پاداش بعداز انجام کار خودش رو نشون
می ده.
پس وقتی باید درس بخونه ،درسش رو میخونه تا
۱۰ سال یا ۲۰ سال بعد نتیجه بگیره .
مثلا وقتی بچه میگه بریم پارک ،باید بهش بگیم بزار من این لباس ها رو مرتب کنم بعد میبرمت .حتما هم باید به حرفمون عمل کنیم و ببریمش.
یا مثلا بچه آب میخواد ،بگین برم زیر گاز رو خاموش کنم،غذام نسوزه، بعد برات آب میارم ...
پس خواسته ها رو به تعویق بندازین و وقتی که بهش عمل کنین این تامینی درست میکنه که فردایی وجود داره و فردا پاداش امروزه .
اگر ما هرچی که بچه خواست بلافاصله بهش بدیم ،اون به این نتیجه میرسه که برای این سیستم فقط باید خواست!!
