از دست کاراش زدمش

اتفاقا خیلی شیطونه در حدی که بردمش تست بیش فعالی.خودمم درمانده و خسته ام و تنها

تحت هیچ شرایطی دادزدن و دعوا کردن و مخصوصا تنبیه بدنی قابل قبول نیست

تمام

وظیفه ی انسانی ما اینه که نزاریم کودکی آسیب ببینه.نه که یه خانوم بالغ خطا کارو تسکین بدیم که برای اشتباهش دنبال توجیهه

عزیزم بچه های این دوره مخصوصا دهه نودی هم خیلی باهوشند هم خیلی پر جنب و جوش.یک سری یه پروفسور صحبت میکرد گفت وقتی تا باردار میشید مشت مشت بهتون اسید فولیک میدن کلی تقویتی میدن اونم بدون ازمایش میشه همین بچه های بیش فعال😅.منم یه پسر ۵ساله دارم ک این دورانی که میگی گذروندم تازه از دست بی خوابی های شیرشبانگاهی خلاص میشی وارد دوره سخت تر یعنی لجبازی بچه میشی وقتی هم که حامی نباشه واویلا.من تا به پسرم یه حرف بزنم فورا پدرش گارد میگیره و این بیشتر اذیتم میکرد اما نگران نباش این روزها هم میگذرند و کوچولوهامون بزرگ میشن.فقط تا میتونی صبورتر باش بزار از این دوران خاطرات خوبی براش بمونه میدونم سخته و شیطونه ماشالله کوچولوت اما به قول خودت تو یه اپارتمان نگهشون داشتیم معلومه انرژیهاشون تخلیه نمیشه تا تکون هم میخورن بخاطر همسایه ها میگیم ارومتر بسه بشین نکن چه کنن طفل معصوم ها.بیشتر به خودت برس و خودتو قشنگ تقویت کن بیشتر استراحت کن که انرژی بالاتری داشته باشی.

معلومه که دلداری نمیدم

من نگران و مسئول هستم بعنوان یه انسان در برابر پسرت

کمترین حسی ک میتونین داشته باشین عذاب وجدان و ناراحتیه چون درک شدن و تشویق باعث عادی سازی یک موضوع و تکرارش میشه 

البته بنظر نمیاد آدمی باشین که تاثیر بگیرین و قابل تحسینه برای همین من بطور کلی گفتم 

ببین بدو دنبالش.همه ی توانتو بزار.مهربونتر باش.اطلاعاتتو بالا ببر.مادر آگاهی باش

غصه خوردن و ابراز ناتوانی آسونه.جنگیدن سخته ولی شدنیه.بخاطر پسرت آروم باش

عصبانی شدن فقط با کتک تخلیه میشه؟! همه مادرا باید فرزندشونو بزنن چون عصبانین ؟! خب یه کلام بگین مردم الکی الکی بچه پس میندازن بدون دونستن عواقبش و بدون اختیار داشتن رو خودشون

عزیزم من کاملا درکت میکنم حالا من با تو تفاوت دارم دوتا بچه پست سرهم دارم دخترم ۴سالشه 

واقعا بعظی وقتا دیونه می‌کنن منو همش داداش شو اذیت می‌کنه گریه می‌کنه همش بیرون میخواد بخدا شوهرم هر هفته میببره شهربازی بازم گریه می‌کنه همش گوشی میخواد سرش تو گوشی حالا من خراب کاری ها شو نمیگم این کارا که ب خودت آسیب می‌زنه حرص منو در میاره میشینه تو راه پله گریه می‌کنه جیغ داد وابسته س ب بچه های دیگه باهاشون هم درست حسابی بازی نمیکنه اونا رو اذیت می‌کنه بخدا همه دوستش دارن وقت هم میزاریم براش ولی بازم حالا خراب کاری هاش مدام وسایل پرت می‌کنه داداششو میزنه با اینکه عاشق داداشش هست ها ثابت کرده دوستش داره فقط این گریه کردن خودش سر هرچیزی منو عصبی می‌کنه منم بخدا اعصابم نمی‌کشه سر ی چیز بی خود داره گریه می‌کنه اولش با حرف میگم قربون صدقه ش میرم بغلش میکنم حرف میزنم ولی گوش نمی‌ده که همش گریه آخرش عصبی میشم ساکت میشه 

یعنی میگم عذاب وجدان نداشته باش

 بنظرم گاهی زدن بچه لازمع. اونم بچه های شیطون و لجبااااز

فلسفه ی بچه دار شدنو درک نکردن.به خودشون زحمت تحقیق و مطالعه هم نمیدن.چهارتا مثل خودشون هم میان میگن عیبی نداره و حق داری

آخرشم دودش به چشم اون بچه میره

خجالت بکش

وای خانم بسه توروخدا..از اول تاپیک شما روح و روان اسی رو بیشتر بهم ریختی..بابا اون الان خودش داغونه بسه بسه