شوهرم که اومد خواستگاری فهمیدم که هیچی نداره، نه ماشین نه خونه نه پول، هیچی. یه کارمند ساده با حقوق معمولی. ولی چون اخلاقش خوب بود و اهل خلاف نبود پدرم راضی شد. ازدواجمون کاملا سنتی بود بدون هیچ عشق و علاقه ای. دوران نامزدی که بودیم شاید در عرض یکسال و نیم همش دوبار ما نرفتیم رستوران یا کافی شاپ. اونموقع خودمو قانع میکردم که داره جمع میکنه زندگیمونو شروع کنیم یعنی پدر و مادرم قانعم میکردن، اما الان دارم میبینم شوهرم خیلی خسیسه، درسته من قبول دارم که همه چی گرونه اوضاع سختیه و بچه هم داریم اما خب... امروز بچه پیش مامانم بود بیرون بودیم از جلوی چند تا بستنی فروشی رد شدیم ولی حتی نگف بریم.... به این فکر میکنم که در اینده بچمم دلش چیزی بخواد نمیتونه بگه یا اگه بگه براش فراهم نیست... گریه ام میگیرع براش
خودت برو یه شغلی دست و پا کن واسه بچتم که شده..
تنها راهش اینه باهاش طی کنی ماهانه مبلغ مشخصی بریزه ب حسابت..
خسیسه
وگرنه کارمنده ساده حقوقش درحدی هست که برازن وبجش بستنی بخره
پسر من مارو عاصی میکنه از بس همه چی میخواد
هوووف
شوهر منو با شوهر تو قاطي كنن يه چيز نرمال از توش در بياد
عزیزم شاید خسیس باشه ولی مجبور میشه بخره در ضمن از این فکرا نکن عزیزم تا اونموقع خدا بزرگه
خودت برو سرکارت فکر کن وجود نداره
دغدغه ات بی مورد نیست ب نظرت؟
ازش خرجی ماهانه بگیر برای پسرتم خرج کن
معمولا بچه هایی که تو سختی بزرگ میشن بچه های بهتری میشن نترس
فقط سعی کن شخصیت پدرشو خراب نکنی جلوش
خیلی مردا اینجورین بنظرمن یه کاری کن که برا خودت هم مهم نباشه
ندید بگیر
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
32 ثانیه پیش
39 ثانیه پیش
40 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
