سلام من بعد چندین سال زندگی مشترک دارم جدا میشم و بچه نداریم خیلیییی هم تلاش کردم برای حفظ زندگیم سالهااا تلاش کردم و نهایتا ایشون به من گفتند جدا شیم و خلاصه به هزار و یک دلیل و منطق تصمیم گرفتیم حالا بار روانی طلاق یه طرف سوالات حتییی آدمهای دور و بر خودم یک طرف و اینکه از گوشه کنار بهم میرسونن تو مشکل داری برای بچه😭آخه چطوری دلشون میاد اینقدر فضولی کنن غم خودم کمه؟! بابا من بچه نبودم دوتایی بعد سالها به این نتیجه رسیدیم با چندتا مشاور رفتن واقعا مورد خاصی بودیم منم دختر مذهبی بودم،ساده ول نکردم کلی تلاش کردم دیگه آخه چرا اینقدر نمک رو زخم من میپاشن برای فضولی هاشون من شبها باید اشک بریزم هیچ دختری اونم دختری شبیه من از دل خوشش جدا نمیشه غصه طلاقم یه طرف اینهمه تشنگی اطرافیانم برای کنجکاوی یه طرف بچه نیاوردنم ربطی به جدایی نداشت ولی مداممم همین حرف و تکرار میکنن مشکل داشتین؟ آخه تو دکتری؟ روانپزشکی؟ چکاری از دستت برمیاد اینقدر سوال میپرسی چقدر غیبت میکنن و باز احمقانه تر از اون رفتار آدمهایی که میان و این غیبت ها و تهمت ها رو به من میرسونن😭 ته دلم به خدا گرمه اما براي آرامش و خوشبختیم دعا کنید 😔
