موجودات فانتزی ایران باستان

مردخوار ( مانیکور ) :

شکار مانتیکور در افسانه‌های اروپایی بسیار جذّاب است . وی ابتدا با نیش دم عقرب مانند خود زهری کشنده به شکار تزریق می‌کند و دردی در وجود او ایجاد می‌کند. سپس وقتی مطمئن شد که شکار دیگر قدرت حرکت ندارد قسمتی از گوشت او را می‌کند و به کناری می اندازد ... زهر خود به خود از زخم بوجود آمده خارج می‌شود.

سپس مانتیکور در حالی که آواز لالایی مانندی را زمزمه می‌کند شکار را می بلعد.

مانتیکور در اصل از افسانه‌های پارسی قدیم است. واژه مانتیکور تحریفی از واژه پارسی مردخوار است. نخستین بار یک نویسندهٔ ایرانی در یاداشت هایی که به زبان هندی تالیف شده بود از این موجود یاد کرد که بعدها به قسمت شمال غربی ایران کهن که منطقهٔ ترکیه ویونان است منتقل شد و در طول تاریخ به یونان رسید که اکنون از این افسانه به عنوان افسانه‌ای یونانی یاد می‌کنند.

ملمداس :

ملمداس زنی زیبا و اغواگر است که با بوی معطر و آوازه خوانی مردان را به سوی خود جذب می کند و آن ها را در میان پاهای اره ای خود قطعه قطعه می کند. این اسطوره مربوط به حوزه خلیج فارس است و مشابهتی با سیرن های یونان دارد. این پژوهش به صورت تحلیلی انجام گرفته است با هدف دریافت جایگاه اسطوره ای این شخصیت و همچنین شناخت ریشه های شکل گیری آن. در بررسی اسطوره بودن ملمداس با توجه به نگاه نظریه پردازان چنین برداشت می شودکه این مورد پژوهشی تولد دوباره ای از آناهیتا است. در بررسی ظاهری و خویشکاری ملمداس با آناهیتا به دو گانگی و تقابل دو اسطوره با یکدیگر می رسیم. چنانچه برداشت می شود ملمداس بیانگر دوره گذر از مادرسالاری و رسیدن به دوره پدرسالاری است که  به گونه ای خشم طبیعت از انسان را بیان می کند

اسپنجروش:

دیوی که کارش جلو گیری از بارش باران است .اسپنجروش در اوستا به شکل سپنجغریه امده و نام دیوی است که با اتشی به نام وازیشته نبر میکند .

دیو اسپنجروش یاور دیوی به اسم اپوش و مظهر دیو طوفان است که به دست وازشت یا اذرخش نابود میشود .

تیشتر:

چهارمین ماه سال(معادل ماه ژوئن) به تیشتر اختصاص دارد. گفته اند در دهه نخستین این ماه، تیشتر به صورت مردی پانزده ساله در می اید(پانزده سالگی در تفکر ایرانی سن ارمانی است) در دهه دوم به صورت گاو نری و در دهه سوم به صورت اسبی در می اید. بنا بر روایت بندهشن کبیر تیشتر در آغاز آفرینش به این پیکره ها در امد و باران را ایجاد کرد. هر قطره ی بارانی که وی به وجود اورد به اندازه تشتی شد تا اب به بلندی قامت مردی زمین را فرا گرفت. جانواران موزی به ناچار به سوراخهای زمین فرو رفتند و آنگاه مینوی بادها (وَیو) آب را به کرانه های زمین برد و بدین گونه دریای کیهانی را ایجاد نمود."

دیو جهی:

در مقابل امشاسپندان دیوان قرار دارند. دیوها نیز مانند امشاسپندان دارای سلسله مراتب‌اند و در بین آن‌ها دیوزنی یافت می‌شود به نام جهی که جادوگر، بد نشان، اغواکننده و پناه‌دهنده گناهکاران و بدکاران است.

جهی سزاوار مرگ و نابودی دانسته شده .

جهی که نقش تخریبی عمده‌ای در آغاز آفرینش دارد نماد پلیدی‌ها و آلودگی‌های زنانه و نماد روسپی‌گری است. او در منتهی هم دختر و هم زن اهریمن به شمار آمده است. اوست که اهریمن را به یورش دوم بر میانگیزد 

اژدها

اژدها در فرهنگ ایران زمین جایگاه بسیاری دارد. ظاهرا اژدها یک نوع مار بزرگ بوده است که دارای دست و پا بوده و گاهی اوقات چند سر داشت و گاهی بصورت یک تمساح بزرگ یاد شده است. جالب است بدانید که ریشه کلمات ضحاک و اژدها یکی هستند. ازدها نماد پلیدی و زشتی و اهریمن بوده است و حتی در بعضی از فرهنگها این موجو را میپرستیدند.

وجود اژدها خیلی محتمل است. چرا که یک حیوان خزنده و یا یک تمساح میتواند در اثر یک جهش ژنتیکی میتواند چند برابر حالت عادی رشد کرده و هیبتی مهیب داشته باشد.

پروفسور فرهاد عسکری محقق و فیلسوف اعتقاد دارد که این موجود در گذشته وجود داشته ولی نه به این شکل که ذکر کرده‌اند، بلکه شاید به صورت موجود (مار عظیم) مانند کنت دراکولا یا ضحاک.

فقط حیوانات نیست ارش و رستم هم میتونه جزوشون باشه اما اونا رو چون همه میشناسن نزاشتم

حالا شما کدوماشون رو میشناختین ؟