منم شهر غریبم و خانوادم کسی نزدیکم نبود کمکم کنه. الانکه بزرگه ۱۰ سالش تموم شده. سختیش ماه‌های اوله که اونم هر نوزادی چند ماه اول سخت هست و رسیدگی زیادی میخواد. من واقعا خوشحالم که همبازی هم بودن و توی غربت کنج خونه و تک و تنها بزرگ نشدن
با دخترت بصورت اختصاصی روزی نیم ساعت بازی می‌کنی ؟ یعنی بچه کوچیکه نباشه توی بازی تون فقط توجهت به بچه بزرگه باشه
و توی بازی بغل و بوس و فشار زیاد باشه و انگار بچه دومی وجود نداره اونو بسپری به باباش و حتی نگاهش هم نکنی
اینا راه حل هایی هست که مشاورا میدن می‌خوام بدونم شما امتحان کردی؟ جواب میده یا نه ؟
اگه برگردم عقب اصلا ازدواج نمیکنم😂😂😂
شوخی بود ولی اگه برگردم عقب دومیو دیرتر میارم
الان پسر بزرگم شیش سالشه و متوجه میشه
اون زمان سه سالش بود هر روز کتک کاری یا پرتش میکرد از رو تخت ناف نوزاد هفت روزرو کند مامانم داشت پوشکشو عوض میکرد سیستمشو میکشید
باز یاد اون زمان افتادم😐😐😐
آره متوجه شدم مسأله اصلی همون بوده که ما سنمون کم بوده واسه همین زود همدیگه رو پذیرفتیم
پسر منم داره دو سالش میشه دقیقا از یه بچه ارررررررروم که هر کی میدید می‌گفت این بچه سختی هم داره تبدیل شده به یه بچه پر چالش ولی خب من میگم اقتضای سنشه و دارم مدارا میکنم
ولی حسم بهم میگه سه سالش که بشه بچه دوم بیاد تا اون موقع خیلی اوضاع نمیتونه بدتر از این باشه که فاصله شون زیادتر از سه سال باشه
منظورم اینه که اگر فاصله سنی شون بیشتر از سه سال باشه ممکنه چالش هایی با جنسی دیگه داشته باشم مثل اینکه با هم هم بازی نباشن کوچیکه هی بره دم پر بزرگه بپلکه اون حوصله شو نداشته باشه و...
یا ابااااالفضل 🤦🏻♀️🤦🏻♀️🤦🏻♀️ تو حق داری خداییش
شخصیت بچه ت قبل از اینکه بچه دوم دنیا بیا چطور بود ؟ آروم بود یا بد قلق بود ؟ خوش اخلاق بود یا نه هی نق میزد؟ وابسته بود ؟
می‌خوام تفاوت شخصیتی بچه ها رو هم در نظر بگیرم
دقیقا من همه ی این راه هارو رفتم...بخاطر دخترم بچمو شیرخشکی کردم....بله ک جواب میده وقتی منو پسرم دخترم هستیم فقط دخترم با پسرم بازی میکنه ولی طایفه شوهرم زیادی ک با پسرم حرف میزنن بچم عصبانی میشه از حرص ش هی پسرمو بغل میکنه هزار بارم گفتیم با پوریا حرف نزنید انگار یس تو گوش خر میخونی....ولی بازم من وقتی خودمون سه تا هستیم حواسم بهشون هست...من کلا توجه ک ب دخترمه و دخترم گاهی منو متوجه رفتار های بامزه پسرم میکنه😂😂😂😂 عاشق دخترممم
به نظر و تجربه من خیلی خوبه و اگه کمتر هم بود بهتر مثلا دوسال تا سه سال ،سختی خودشو داره ولی اگه انتخاب کردی و تصمیم گرفتی حتما آمادگیشو هم داری بسته به دوران بارداری و نوزاد جدید تا مدتی کمی کارت سخته و حتما اگه میتونی تو یه سری امور از هرکی میتونی کمک بگیر و اگه خوب و درست مدیریت کنی پرورش و تربیت دو تا فرزند با فاصله سنی کم جز بهترین و شیرین ترین روز ای عمرت میشه
منم اولی آروم‌تره. و چون سه سالش بود من باردار شدم زود مستقل شد. تمام کارهاش و خودش انجام میده. کوچیکه یک مقدار شیطون‌تره ولی اونم مستقل شد. جوری که از شیر گرفتمش تو اتاق خودشون میخوابه. کلا الان که بزرگ شدن اصلا کاری بمن ندارن😅حتی از من بازی هم نمیخوان.
منم باور دارم این روش ها جواب میدن کافیه مادر برای انجام دادنشون ممارست داشته باشه و وا نده
ولی شخصیت بچه هم ملاکه واقعا بعضی بچه ها بدقلق ترینن
بچه بزرگ شما از نظر شخصیتی چطور بود قبل از تولد بچه دوم؟
پسر بزرگم عید میشه ۶ سال کوچیکه عید میشه ۳ سال عید ۹۵ و ۹۸ به دنیا اومدن سومی هم باردارم ۶ ماهمه
خیلی باهم سرگرمن خیلی بازی میکنن ولی خب سختی هم زیاد داره در کل بچه دوم خیلی راحت بزرگ میشه خیلی چیزا رو از بچه اول یاد میگیره پسر کوچیکمو تونستم تو دو روز کامل از پوشک بگیرم در کل راضی هستم ولی خب همیشه خستم چون کمکی ندارم
در ضمن من به هردو شیر مادر دادم ۲ سال و نیم هیچ فرقی بینشون نزاشتم
به عنوان یک مادر راضی یه کم از سختی هاش بگو لطفا
من وقتی میدونم با چی طرفم انقدر در موردش مطالعه میکنم انقدر تمرین میکنم و خودمو ارتقا میدم که اون چالش توی موقعیت منو شگفت زده و اذیت نکنه اصلا تاپیکمو واسه همین زدم می‌خوام چالش های بزرگی که دارید رو بدونم
سختی هاش برای اوایلش هست که تازه دومی رو زایمان کردی اون چند ماه اول سخته هرچی بچه دوم بزرگ تر میشه همبازیه همدیگه میشن البته من کلا سختی ای که داشتم این بود بچه اولم خیلی خیلی بدقلق هست و برعکس بچه دومم به شدت آروم و خوب و مستقل ولی با تمام اینا بازم راضیم
