ببین من یه دختر بیست ساله ام،و بسیار حساس..یعنی یه جا ببینم بر وفق مراد نیس و داره بی احترامی میشه بهم،اصلا کلا انعطاف پذیری ندارم و جیغ و داد و هوار و کولی بازی،و بعدم طلاق!
خب این کار من اصلا درست نیست!
خودمم میدونم و دارم رفعاش میکنم..
ولی خب اینم میدونم که تحمل کردن با هر شرایطی،اونم اینکه بیاد آسیب جسمی برنه،اینم درست نیست..
اینه که من دقیقا مرز درست اش رو نمیدونم..
الان تو باید تنها کاری که بکنی،این باشه که خودت رو دوست داشته باشی..
اون شوهرت که به درک..امشب خیلی حرص خوردم سرش..
خودت تنها،برو مشاوره،باهاش حرف بزن..
تا بهت یاد بده خودت رو دوست داشته باشی.. اعتماد به نفس و عزت نفس داشته باشی..و اول خودت برای خودت مهم باشی..و تن ندی به هر شرایطی..
من به هیچ عنوان شماتت نمیکنم،بهت فحش نمیدم..خودتم این کار رو نکن...چرا به خودت بی احترامی میکنی؟؛..
به هر دلیلی احساسی تصمیم گرفتی..به هر دلیلی بخاطر عذاب وجدان اشتباه،تن به رابطه اشتباه دادی..به هر دلیلی تحمل کردی بی احترامی ها رو..خب کردی دیگه..گذشته ها درگذشته..الان شماتت کنی،فحش بدی،چی درست میشه؟!...هیچی!..فقط به خودت آسیب زدی!..
تو باید به مرحله ای برسی،که خودت رو با همه اشتباهاتت،بپذیری و دوست داشته باشی..اشتباهاتت رو دوست داشته باشی!
نمیدونم چرا.. احتمالا بخاطر تربیتت بوده،مثل خود من،مثل خیلی از ماها،که بهمون یاد ندادن خودمون رو دوست داشته باشیم!..
تو باید «خودت رو دوست داشتن» رو یاد بگیری!..
و این خیلی مباحث زیادی داره..شاید نیاز به پنجاه ساعت.. شصت ساعت،آموزش و مشاوره و تمرین داشته باشه!
که بنظرم دیر نیست هنوز..
الان وقتشه!