شوهرم ی دعوایی راه انداخت سراینکه سه بارخواهرش اومد کاراشو کرد..میگف چون تو ک و ن گشاد وبی عرضع ای نمیتونی کارای مامانموبکنی خواهرمن باید ول کنه بیادکاراشوکنه و ۷اک توسرمن و ازاین حرفا..ی مدت سرهمین جریانا قسم میخوزد میگف نمیخوامت اگ نمیتونی بااین شرایط بسازی و من تاصدسال ی تار مو مامانمو باصدتا مث توعوض نمیکنم خداداده صدتازن ولی مادر فقط یکیه اگ نمیخوای طلاق بگیر و مجبورنیسی و من ولشون نمیکنم واینا
خودم موندم تاچن سال باید اینجوری بگذره اینجوری ک دوسال دیگ هیچی ازم نمییمونه روزی فقط ده بار باید بابچه کوچیک توبغلم ازپله برم پایین وبیام بالا..گاهی وقت بچه تو ی دسم جاروبرقی تو ی دیم ازازن همه پله میرم ومیام چون جاروشون خرابه
بخدا بچم انقدمیبردن توکوچه ک من کارکنم الان دبگ بچم عادت کرده ی ساعت توخونه نمیمونه همش کارش گریس حالادیشب شوهرم گف دیگ حق نداری بری بیرون اگ زیادگریه کردفقط برین توبالکن منم امروزصب اصلاپایین نرفتم
به همسرت بگو بایدی درکارنیست خیلی دلت میسوزه خودت برو کاراشونو بکن نمیدونم چرابعضیا کسی که بهشون لطف میکنه دور ازجون شما فوری سوارمیشن،اسی شروع کن رفت وآمدتو کم کن مثلا اگه تاحالا روزی دوباررفتی الان یک بار برو دو روزبعد همون یکبارم برو و به ی بهونه ای سریع برگرد کم کم عادی میشه براشون،دخترش اومده اینجا خب توهم دست لچه توبگیربرو خونه مامانت
عزیزم اگهگفت چرا نرفتی خودتا بزن به مریضی و واقعا هم برو دکتر من زنعموم نون میپخت خونه مادربزرگم نصف نصف خمیر میکردن باهمم میپختند بعد خودشا زد به افتادن و قلب درد و میرفت دکتر تا بساط نون پختن را جمع کرد بعدش دیگه خوب شد
من بابام ی خونه زد ب اسمم همین ک الان توشه بعد ۱ میلیاردازنامیشه قیمتش..گفتم بفروشمش ی خونه کوچیک برابابام بگیرم ب اسم خودم چون ی خواهرکوچیکترم دارم ولی مامانم جداشده و هردو ازدواج کردن ولی بابام چون ب زنش اعتمادنداره خونه رو داده ب من..گفتم سهم خودموبزارم بانک و ازروش وام بگیرم با سودپولم قسطاشو بدم زمین بگیرم واینا ی خونه نقلی بسازیم ک ازاینجابریم کم کم وبزنمش ب اسم خودم..خانمای سایت گفتن ک نکن بزارشوهرت ب فکرخونه باشه ولی شوهرم بب عرضس میدونم تا ۲۰سال دبگ هم ب جزاز اسمون پول اماده بیادوگرن ازاین ادمای کاری نیس ک چن تاکار باهم میکنن و توفکرخونه باشه واینا..ولی من برام مهمه ک فقط برم..نظرتون چیه
ببین ی بار قهر کن برو مهریتم بزار اجرا شوهرت میدونه شما هر چیم بهتون بگه نمیری اینجوری میگه هر چی گفت بگو باشه مهریه و نفقمو بده بچه هم مال خودت ببین چجور ب دست و پات میفته. نترس محکم باش. خدایی چی توی همچین مردی دیدی داری ادامه میدی ی بار ولش کن تا بترسه
سلام عزیزم بزار اب پاکی بریزم رو دستت منم مثل تو بودم چهار سال تمام از کوچکترین کار تا بزرگترینشون واسه مادر شوهرم کردم حتی باهامم اگه قهر بود کمرش جابجا میکرد تا رختخوابش پهن کنم یعنی وظیفه من میدونست بخدا منم یه پسر نارا داشتم که پوستم کنده شد تازه وسواس هم واشت هر کار میکردم بیشترش رو میخواست روزگارم سیاه شده بود اخرش از شهر حودم فرار کردم اومدم ۱۰۰۰۰ کیلومتر دورتر محل کار شوهرم زندگی میکنم این درد درمانی نداره مگه اینکه فرار کنی مثل من
افرین همین که نرفتی عالییه شما یهو نمیتونی تغییر بدی ولی کم کم سعی کن کمش کنی و پیش شوهرتم آروم آروم با مهربونی و بدون دعوا حرفا و کارایی که میکنند را بگو تا بفهمه ولی اروم چون من فهمیدم اگه بخوای با داد و حرصی حرف بزنی اون بدتر میکنه حرفتا باخنده و مهربون بگو
چرا میری خونه اونو تمیز میکنی🙄
من بابامامانم جداشدن و هردو ازدواج کردن وفتی میرم خونه بابام همش باید خودم کارکنم و خواهرمم خودش وبچم باهم نمیسازن اذیت میشم پیش مامانمم شوهرش هس معذبم زیادنمیرم ولی درکل مامانمم انگار من ازپرورشگاه اورده خیلی بی مهره انقد ک اصلا دلم تنگ نمیشه واسه رفتن گاهی وقت از رو مجبوری ک بگم منم ی جایی رو دارم میرم فقط وگرن عشقش شوهرش وپسرشه فقط اگ مثلا ی شوخی با داداشم کنم فورا طرف اونومیگیره وقهرمیکنه وبدش میاد
