داستان زندگی عجیب گلرو💥

یه نگاه به ماهی جون کردم با چشم اشاره داد که رفتم
از توی بغچه اش یه روسری و چند تا پارچه در آورد و انداخت روی سرم و همه شروع کردن به کل کشیدن
اشک توی چشمام جمع شده دلم می خواست گریه کنم حس غریبی داشتم
ماهی جون پارچه ها رو از روی سرم برداشت و گفت خوبه دیگه غذا از دهن افتاد بفرمایید بخورید
و منو کنار سفره جفت خودش نشوند
نگاه های سنگین زنای فامیل اونا رو روی خودم حس میکردم که مدام پچ پچ میکردن
اصلا نتونستم چیزی بخورم

خانم جان که 60 سال سن داشت و تپل بود و لباس محلی به تن داشت گفت: دخترم چرا چیزی نمیخوری
ماهی جون: خجالت میکشه دخترم با حیاست روش نمیشه چیزی بخوره
خانم جان: غذا خوردن که رو شدن نداره بخور دختر باید قوی باشی بدنت جون داشته باشه 10 تا پسر به دنیا بیاری و زدن زیر خنده
تصور اینکه باید بچه بیارم خیلی سخت بود واسم
ترسیده بودم /// چطور باید بچه میوردم نکنه منم مثل مادرم سره زا بمیرم
غذاشون رو به اتمام بود که ماهی جون آروم در گوشم گفت برو توی پستو همونجا هم بخواب
تا بعد از ناهار خونه ی ما موندن و رفتند
به محض این که رفتند پریدم بیرون دلم می خواستم به بابام بگم چراا میخوای منو شوهر بدی

بابام و داداشام روی ایوان نشسته بودند با دیدنشون خجالت کشیدم حرفمو قورت دادم و با ناراحتی به سمت اتاق برگشتم که صدای بابامو شنیدم
آقاجون: ماهی جون ... جهاز دختر رو جور کن عروسی در راهه/هفته آینده شادی به پاست
منم با گریه دویدم توی اتاق
ماهی جون اومد کنارم نشست همینجورکه پارچه های کادویی رو بررسی میکرد گفت: دیر و زود داره اما سوخت و سوز نداره ... من همسن تو بودم که اومدن بهم گفتن باید زن یه مرد 30 و خورده ای ساله با 5 تا بچه بچه و نیم قد بشی
از عالم بچگی پریدم توی بچه داری آقاجونتم که اصلا نگاهمم نمیکرد
دلم به تو خوش بود بغلت میکردم باهات بازی میکردم
حسی که تو داری در مقابل حسی که من داشتم هیچه تو داری میری خانم خونه میشی واسه ی خودت بچه میاری شوهرتم دیدم ... جوان رعنایی بود
الانم پاشو باید بریم پیش رضوان خانم خیاط از این پارچه ها یه لباس قشنگ واسه روز عروسیت در بیاره
با حرفای ماهی جون یکم سبکتر شده بود /بلند شدم و باهاش از خونه زدم بیرون

رفقا دوستاتونم تگ کنید... (:

در خونه رضوان خانم که رسیدیم هرچی در زدیم کسی در رو باز نمیکرد /
همسایشون از پنجره سرشو آورد بیرون گفت رضوان خانم اینا صبح بهشون خبر دادن فامیلشون به رحمت خدا رفته نیستن
ماهی بالا جون: نمیدونی کی برمیگردن؟
همسایه: فکر نمیکنم حالا حالاها برگردن
ماهی جون زیر زبون گفت حالا چکار کنیم
گلرو : من شنیدم یه خانمی خونه اش روی تپه اس که خیاطی هم میکنه
ماهی جون: حرفای جالبی راجع بهش نشنیدم میگن هر رختی که دوخته رخت عذا شده سالیان ساله که خیاطی نمیکنه
من : حالا تو بیا بریم شاید برای ما دوخت
به سمت بالای تپه حرکت کرد وقتی رسیدیم هوا دم غروب شده بود

یه کلبه قدیمی و چوبی
ماهی جون: خیلی ساله خبری ندارم ازش شاید از اینجا رفته
در زدیم ... کسی در رو باز نکرد
ماهی جون: فکر نکنم باشه اینهمه راه الکی اومدیم
من از پنجره داخل خونه رو دیدم که چندتا شمع روشن بود
گفتم: کسی هست چون شمع روشنه
ماهی جون: پس کجاست چرا در رو باز نمیکنه / بیا بریم داره دیر میشه
من: صبر کن یکم دیگه تورو خدا شاید خواب باشه
محکم در زدم باز هم خبری نشد
از دور صدایی شنیدیم: شما کی هستید؟ چی میخواید؟
ماهی جون: سلام ... والا اومده بودیم سراغتون یه پارچه داشت ...
خانمه میانسال لاغر اندام با لباس سیاه محلی ... گفت: من خیلی ساله خیاطی نمیکنم از اینجا برید

در خونشو باز کرد و خواست در رو ببنده که ماهی جون در رو گرفت و گفت: خانم جان تورو خدا دستم به دامنت این دختر هفته بعد میخواد عروس بشه خیاط توی روستا هم نیستش
شگون نداره روز عروسیش با لباسی بره که واسمون حرف در بیارن
خیاط : حتما حرفایی که پشت من میگن رو نشنیدید؟
ماهی جون: ای بابا خانم جان دلت پاک باشه این حرفا همش خرافاته
این دختر رو بزار بیاد داخل اندازشو بگیر دختر کدخداست پول خوب گیرت میاد
داخل شدیم ... خونه عجیبی بود بوی بدی میومد مثل بوی مرغ گندیده یا گوشت فاسد شده
روی طاقچه گلای خشکیده و چندتا فانوس خیلی کهنه شمع های نیمه ذوب شده بود

یه فرش کهنه و دوتا پشتی /گوشه ای از اتاق هم یه چرخ خیاطی قدیمی و یه صندوقچه از لباس

خیاط: رو به من کرد و گفت دخترم لباس کهنه بپوشی بهتره تا من واست چیزی بدوزم
من: چرا؟
خیاط: چراشو نپرس ...
من: حالا اینبارو بدوز انشالله که چیزی نمیشه
اندازه هامو گرفت و پارچه هارو برداشت
ماهی جون از پس شالش چندتا سکه در آورد بهش داد و رفت
توی راه ماهی جون هی میگفت: دختر استرس گرفتم نکنه هرچی میگن راست گفته باشن ... لبشو گاز گرفت و گفت بلا به دور نبابا این حرف مال خیلی قدیمه هیچی نمیشه