لنفوم هوچکین. قسمت1

سلام

 من تو این سایت ثبت‌نام کردم فقط برای اینکه این مطلب رو بذارم😊 چون میدونم و تجربه کردم که نظرات و تجارب مثبت آدم ها توی این جور جاها گاهی خیلی امیدبخشه برای کسی...   طولانیه ولی اگر خدای نکرده خودت یا عزیزت هوچکین داری بخون. من تو ١٩ سالگی به هوچکین مبتلا شدم و شش ماه شیمی درمانی شدم هر دو هفته یکبار. کنار درمان شیمیایی، سراغ یه متخصص طب سنتی هم رفتم. بهم رژیم غذایی و داروهای سنتی داد و باعث شد عوارض و سختی بیماری خیلی کمتر بشه خدا رو شکر. بعد از بیماری هم زود به سلامت اولیه برگشتم. یک جراحی کوچیک نمونه برداری هم داشتم قبل شیمی درمانی که حتی بستری هم نشدم از بس سبک بود. در طول شیمی درمانی موهام ریخت اما الان که دو سال میگذره عین قبلم هستم. الان دوساله که خوب خوبم الحمدلله. از اول بیماریم هرجا رفتم تا گفتم هوچکین گفتن زود خوب میشی که خدا رو شکر همین هم بود. همون 12 جلسه که دکتر گفته بود کافی شد. به قول سرپرستار بخش شیمی درمانی، اصل برای بیمار تغذیه است و روحیه. درمورد باروری هم، داروهای سرطان بعضیاشون ناباروری ایجاد میکنن اما اکثرا موقته و بعد از مدتی سلامت بدن برمیگرده، خصوصا تو جوونا و افراد سالمتر و قوی‌تر. البته راه های پیشگیری هم داره که خدا رو شکر توی بیمارستان های دولتی و با هزینه کم هم موجوده. اما اونم انجام ندادید باز مشکلی نیست و درصد ناباروری دائمی خیلی کمه. تو فامیل خودما یه آقایی بعد اتمام شیمی درمانی سرطان پروستات، دو بار صاحب فرزند شد. خلاصه که اصلا نگرانی نداره. اما از تجربه هام بگم یکم. اولش خیییلی ترسیدم و یه مدت درد عصبی دست گرفتم . اما خدا رو شکر دکترای خوبی توی بیمارستان خاتم و بیمارستان بقیه الله تهران بود و خیلی بهم امید دادن. همون طوری که گفتم لنفوم هوچکین خیلی خوش خیمه و درمانش هم مؤثره. اینو همه بهم میگفتن حتی تزریقاتی سر کوچه😂😂 یه تشکر ویژه هم دارم از کادر شیمی درمانی بیمارستان بقیه الله. همشون فرشته بودن عین ماه! ❤️❤️اخلاق و رفتارشون نمونه بود. خیلی روحیه میدادن به بیمارا. روز اول که با گریه رفتم آخرین باری بود که گریه کردم، از بس بهم امید دادن و ترسو خشکوندن تو دلم❤️گاهی که دستگاه ترکیب دارو خراب میشد بازم کارو تعطیل نمیکردن و با وجود ضرری که برای خودشون داشت داروهای بیمارا رو آماده میکردن. خلاصه که خدا عاقبتشونو بخیر کنه. تو این مدت درسمو ادامه دادم و حتی اساتید و همکلاسی ها هم نفهمیدن که سرطان دارم! با اینکه دچار ریزش مو و اینام شدم. با یه مداد ابرو همه چی حله به سوالای فضولا هم جواب نمیدادم😎 فقط آخر هفته ها میرفتم شیمی درمانی. و کلا دوسه ساعت طول می‌کشید. اولش نمیدونستم شیمی درمانی چیه و خود این کلی ترسوند منو. بعد دیدم هیچی نیست. سِرُمه! 😄 فقط مثلا به جای یه دونه سه چهارتا میزنی. تازه کلی هم آب میاد زیر پوستت خوشگل میشی😂   درمورد ریزش مو. بله موهای عزیزم ریخت کامل و خب زشت هم شدم😄 اما هنوز شیمی درمانی تموم نشده دوباره شروع کرد به رویش. البته موهای جدید یکمی نازک و ضعیف بودن ولی الان که دوسال میگذره ریشه موهام مثل قبل قوی و ضخیم شده شکر خدا. یه بارم اون اوایل که هنوز موهام کامل نریخته بود عروسی دعوت شدم. اینو میگم من باب تجربه. یه پودری خریدم از داروخونه که می‌ریزی لای موهات و پر نشونش میده. رنگهای مختلف هم داره. رفتم داروخونه گفتم پودر میخوام برای کسایی که موهاشون می ریزه. گرون هم نبود خیلی. و موهامو سشوار کشیدم و پوش دادم و رفتم عروسی. هیچ کسم نفهمید موهام ریخته. البته اون مال اوایل ش بود که هنوز خیلی نریخته بود. همون سال پیش کلاه گیس هم قیمت کردم که حدود 300 به بالا بود. منتها خدا رو شکر خوردیم به قرنطینه کرونا و انص لازمم نشد😂😂 درمورد تغذیه هم باید بگم من از همون اول با نتایج آزمایشاتم رفتم زیر نظر یه متخصص طب سنتی. خود مسئول بخش شیمی درمانی هم میگفت که درمان سنتی به عنوان مکمل خیلی خوبه. متخصص طب سنتی هم گفت حتما شیمی درمانی رو بکن، کنارش بهت درمان مکمل میدم. از تغذیه و رژیم غذایی تا داروهای گیاهی و سنتی بهم داد و خدا رو شکر خیلی عوارض رو کمتر می‌کرد. مثلا بهم یه قرص ملین داده بود که بعد از هر سری شیمی درمانی میخوردم وگرنه کارم زار بود. آخه شیمی درمانی یبوست شدیدی می آورد، اما ملین حلش کرد. یه سری چیزها رو هم خودمون از تجارب خودمون انجام دادیم که ضرر نداشت و خوب بود. مثلا گرمیجات رو خیلی بیشتر میخوردم چون داروهای شیمی درمانی واقعا سردو و بدن آدم رو خیلی سرد و ضعیف میکنن. من سیاهدونه عسل میخوردم که برای آدم سالمم مفیده. عسل ناشتا، مویز، سیر و... یا مثلا وقتی دارو میزدم خیلی سردم میشد. حس میکردم خونم سرد شده و اصن قلبم می لرزید عین دل گنجشک. بخاطر همین صبحای پاییز و زمستون که میخواستم برم سر کلاس، علاوه بر لباس گرم حسابی که می پوشیدم، یه قاشق زنجبیل رو با آب میخوردم که قشنگ گرمم می‌کرد.   بعد هرجلسه شیمی درمانی هم تا چند روز بی اشتهایی هست و حس چشایی از کار میفته، یا اصن دهن آدم بدمزه میشه، اینو تحمل میکردم یا غذاهایی که مزه شون رو بدم نمیومد میخوردم. کنار غذا هم لیموی تازه لیس میزدم که حس خوبی داشت و دکتر توصیه کرده بود...   دیگه اینکه مریضیمو جز به چند نفر از نزدیکانم نگفتم. اکثر فامیل نمیدونستن. چون دیدم اگر بفهمن باید گریه زاری ها ونگرانی های اونا رو هم تحمل کنم. اینجوری هم اونا اذیت بودن هم منو والدینم. ولی نگفتیم و خیلی هم خوب بود😄 

باقی ش رو یه وقت دیگه میذارم