طلاق یازندگی

ببین یه علت بی ثباتی در تصمیم گیریت بر میگرده به بی ثباتی شخصیتی همسرت ...

همسرت کاری میکنه که به خودت شک کنی ؟

ببین  تا زمانی که همه چی بر وفق مراد همسرت باشه برات میشه یه شوهر خوب ولی به محض اینکه کاری یا حرفی انجام بدی که به مذاق همسرت ناخوش بیاد کلا جهنم برات درست میکنه ...حدسم درسته ؟

پس اگه درسته شما خودت که زمینه ی وابستگی و مهرطلبی رو از قبل داشتی ،با ازدواجت باعث شده مدام در تزلزل با خودت باشی بین دو قطب گیر کردی ...چون رفتار همسرت شما رو بین دو قطب قرار میده ،یا باید به خواست اون باشی یا زندگی جهنم میشه ...شما هم مهر طلب نه میتونی این محدودیت ها رو بپذیری و باهاش کنار بیای نه میتونی اون جهنم رو تحمل کنی ...مدام هم دچار استرس و اضطراب بودی که مبادا همسرت عصبی بشه 

ازدواج یعنی زوجیت ،یعنی کنار هم نه اینکه به قول شهید مطهری مرد خودش رو مالک زن بودنه و زن رو مثل اسباب و اشیای شخصی خودش بدونه ....یه جورایی همسرت،شما رو شرطی کرده ،مطیعش باشی و زندانیش ،باهات خوب و مهربونه،یه نوع گرو کشی انجام داده ،ولی اگه  غیر از خواست شوهرت رفتار کنی هر نوع کتک و فحاشی و بد رفتاری رو خودت انتخاب کردی و خودت خواستی ...همچین چیزیو همسرت به شما تلقین کرده

 میدونم واقعا سخته ولی باید واقع بین باشی 

قرار نیست همه ی آدمها خوب مطلق باشن 

بعدم گاهی آدم باید بین بد و بدتر انتخاب کنه 

ولی الآن برای فکر  طلاق زوده اجازه بده با چندتا متخصص مشورت بگیری بعد 

ببین من احساس میکنم خیلی از پدرت رنجیده شدی 

برای همین داری این سختی ها رو تحمل میکنی که هم خودت رو شکنجه بدی هم پدرت رو ....یه جورایی از ضمیر ناخودآگاهته ،البته نمیگم صد در صد شاید ،

ولی ته قلبت خیلی پدرتو دوست داری 

سعی کن خودت رو بذاری تو شرایط پدرت ،مردها اکثرا درست تربیت نمیشن ،بلد نیستن چطور با دختر و همسرشون رفتار کنن،ولی بازم رفتار پدرت شرف داره به رفتار خانواده ی همسرت ،باید کم کم رابطه اتو با پدرت قوی کنی ،با زبون و سیاست با پدرت رفتار کنی ،فقط کافیه یه مدت محبت زیاد و احترام و تعریف از پدرت داشته باشی و از خدا بخوای رابطتتو با پدرت درست کنه ...یکم تلاش کنی و صبوری کنی ان شاءالله درست میشه 

قلبت رنجیده ،حس رها شدن و ترد شدن از سمت پدرت داری ...برای همین چسبیدی به شوهرت ...بازم میگم اینا حدسه ،شاید درست نباشه

با عرض معذرت ،هر چن من خدا نیستم ولی اینجور آدمها با توجه به تربیت خانوادگیشون و اینکه کلا خودشونو حق میدونن ،احتمال تغییر دادنشون خیلی خیلی کمه 

اگه دوست می‌داشت ک آزادیو اختیار رو ازت نمی‌گرفت جانم... 

نمیدونم من توهم یا تومنی 

شوهرمنم نمیزاره برم بیرون ....

عزیزم اگ‌ مشکلت فقط اینه بچسب ب زندگیت،سخت نگیر،واقعا این موضوع پیش خیانت هیییچی نیست صفره،از کجا معلوم جدا شین تو ازدواج مجدد گیر ی آدم خوب بیفتین،الان اکثر مردا خیانت میکنن،دوس دارین با یکی ازدواج کنین ک محدودتون نکنه ولی خیانت کنه راه ب راه،هیچ آدمی کامل نیس خوبه ک نقصشون قابل تحمل باشه