عزیزدلم تلاش بی وقفه و با پشتکار بالاخره جواب میده.تلاشی که حتی اگه وسطش احساس ناامیدی کردی رها نکنی.حتی اگه شکست خوردی ادامه بدی.
من همیشه از ریاضی خیلی خوشم نمیومد و تو چهارسال اخر دبیرستانم از ریاضی فراری بودم.چون میخوندمش واقعا ولی به اندازه تلاشم نتیجه نمیگرفتم.همین باعث شده بود مدام به خودم یاداوری کنم من هوش ریاضی ندارم و این دیگه قابل تغییر نیست و برای همیشه ریاضیم ضعیفه.تو سال اول کنکور با همین ناامیدی تمام و دونستن اینکه هوش ریاضی ندارم ریاضی رو میخوندم.اولین سال کنکورم بیشترین درصد اختصاصیم برای ریاضی بود.اونجا فهمیدم بالاخره استمرار نتیجه میده.البته من آخرهاش رها کردم وگرنه نتیجه ی خیلی بهتری میشد گرفت.
سال 98 که اولین بار ازمون قلم چی میدادم حتی یک دونه سوال ریاضیش هم نمیتونستم حل کنم.میگفتم این از کنکور سخت تره من نمیتونم.دوباره اون موقع با اینکه میدونستم باید پیوسته تلاش کرد تا نتیجه گرفت بعد از چهارماه تلاش رها کردم.گفتم اصلا امکان نداره یک روزی بتونم سوالات ریاضی قلمچی رو جواب بدم.سال 99 دوباره تلاش کردم.ازمونها رو خوب تحلیل میکردم.کم کم احساس کردم انگار دارم مفاهیم ریاضی رو متوجه میشم و درصدهام اومد بالا و پیشرفت کردم.ریاضی شد اولین درسی که میرفتم سراغش برای خوندن.منی یک عمر فکر میکردم هوش ریاضی ندارم و نخواهم داشت.
میخوام میگم با تلاش پیوسته میشه خیلی چیزها رو تغییر داد.از این مثال ها خیلی زیاد دارم.
البته بحث ریاضی کنکور امسال واقعا جداست که بلد نبودن طرح کنند اصلا.
توی مدتی که تلاش کردی هیچ نقص یا کم کاری نداشتی؟حتی اگر هیچ نقصی هم نداشتی تا وقتی میشه دوباره تلاش کن.زندگی یعنی همین.تلاش های پی در پی.
تلاش کردن هیچ وقت تموم نمیشه.
تلاش و امید اعتقاد لازم نداره.انجامش بده تا بفهمیش.فقط با انجام دادن میتونی درکش کنی.
باور کن هر دفعه درس نمیخوندم و افسرده بودم میگفتم من چه جوری قبلا درس میخوندم دیگه نمیتونم بعد که دوباره شروع میکردم و همه ی اون احساسات منفی میرفتند میگفتم چه جوری قبلا افسرده بودم و هیچکاری نمیکردم.
تلاش کردن تغییرات فوق العاده ای ایجاد میکنه.انگار تبدیل به ادم دیگه ای میشی.